Energia, pasja i zaangażowanie. Małgorzata Piwowarek została Sołtysem Roku 2020 w plebiscycie Dziennika Wschodniego

• Jak to się stało, że wystartowała pani w naszym konkursie na Sołtysa Roku?

- Zostałam zgłoszona przez jednego z członków naszej rady sołeckiej. Zrobił to w ukryciu przede mną, więc byłam mile zaskoczona, gdy się o tym dowiedziałam. Takie wsparcie ze strony innych mieszkańców jest dla mnie bardzo ważne. To był dla mnie dowód na to, że we mnie wierzą. Chciałam im za to bardzo podziękować. Dziękuję również za te dziesiątki telefonów z gratulacjami, które odebrałam w ostatnim czasie. To była prawdziwa fala miłych słów od mieszkańców całej wioski.

Wszyscy bardzo się cieszą, że udało się wygrać, że Bronowice są pierwsze. Jestem bardzo wdzięczna za wszystkie głosy. Dla mnie to również ogromna motywacja do dalszego działania.

• Zwłaszcza, że tę funkcję pełni pani dopiero od 2 lat, więc można powiedzieć, że dopiero się pani rozkręca.

- Tak, ja właściwie dopiero zaczynam. Sołtysem zostałam pod koniec 2018 roku, wcześniej przez 4 lata byłam przewodniczącą rady sołeckiej. Uważam, że sprawdziłam się w tej roli na tyle dobrze, że gdy moja poprzedniczka zrezygnowała, mieszkańcy obdarzyli mnie swoim zaufaniem. Podali mnie, jako kandydatkę na nowego sołtysa, a ja się zgodziłam i tak się zaczęło.

• Jakie cele wtedy pani sobie postawiła?

- Najważniejsze cele się nie zmieniają. To zapewnienie naszym mieszkańcom podstawowych potrzeb, takich jak oświetlenie na Małym Młynku. Niestety, nadal są takie miejsca, gdzie ludzie nie mają światła przy drogach, a drogi nie mają chodników. Dlatego staram się przekonywać radnych naszej gminy do tego, że pieniądze na takie cele powinny się znaleźć. Bronowice korzystają również z funduszy sołeckich oraz innych możliwości pozyskania pieniędzy dla naszej wioski. Bierzemy udział w gminnych konkursach, a wygrywane pieniądze inwestujemy. Dzięki temu, udało nam się wyremontować i wyposażyć naszą świetlicę. Mamy nowy sprzęt AGD, ogrzewanie, oświetlenie, wymieniliśmy okna, kupiliśmy krzesła. To miejsce, gdzie możemy się spotykać i często z tej możliwości korzystamy. Tylko w ciągu ostatniego roku zorganizowałam 13 zebrań.

• Co uważa pani za swój największy, dotychczasowy sukces?

- Powiedziałabym, że to zdobycie pierwszego miejsca w konkursie stoisk sołeckich na 9. Święcie Truskawki. Jestem z zamiłowania florystyką i lubię sztukę ludową. Dlatego wszyscy mieliśmy ludowe, biało-czerwone stroje. Pokazaliśmy także snopki zboża udekorowane naszymi narodowymi barwami, a nawet jajka w takiej kolorystyce. To był mój autorski pomysł, ale wygrać nie udałoby się bez pomocy wszystkich mieszkańców, mojej rady sołeckiej, strażaków. Udało nam się wyróżnić, a jednocześnie, występując w tych tradycyjnych strojach, czuliśmy się częścią tej samej drużyny. Później reprezentowałam Gminę Puławy na dożynkach powiatowych. Tam nie udało się wygrać, ale usłyszeliśmy wiele pochwał.

• Ale funkcja sołtysa to nie zawsze pochwały. Co w jej sprawowaniu sprawia pani najwięcej trudności?

- Myślę, że najtrudniejsze jest znajdowanie rozwiązań, które zadowoliłyby wszystkich. Sołtys często znajduje się pomiędzy różnymi stronami sporu. Nie zawsze panuje zgoda, co do tego, na co wydać pieniądze, co robić w pierwszej kolejności. Zawsze jest tak, że jeden będzie chciał chodnik, inny nowe drzwi do garażu w budynku OSP, a trzeci tablice informacyjne w parku. Trzeba wtedy umieć rozmawiać ze wszystkimi, słuchać i argumentować, żeby móc na końcu dojść do porozumienia. Sołtys nie jest tylko po to, żeby zbierać podatki i jeździć na sesje rady gminy. Uważam, że najważniejsze jest właśnie jednoczenie mieszkańców. Oni muszą mieć poczucie, że mamy wspólny cel i razem możemy go osiągnąć. Nigdy nie uda się zadowolić wszystkich, ale chodzi o to, żeby próbować. Ja zawsze chciałam, żeby Bronowice w najważniejszych sprawach mówiły jednym głosem, koło gospodyń, strażacy, szkoła, kółko różańcowe. A bez sołtysa, na którego mogą liczyć to byłoby trudne.

• I którego mogą też czasami oglądać w internecie. Lubi pani występować przed kamerą?

- W Bronowicach mieszkam od 20 lat i zawsze chciałam ożywić tę miejscowość. Gdy zostałam sołtysem postanowiłam otworzyć stronę na facebooku, bo to w XXI wieku pomaga przekazywać mieszkańcom najważniejsze informacje. Od kiedy mamy epidemię, częściej zaczęłam wrzucać filmiki. Za kamerą zawsze stoi mój mąż albo córka. Czasem powtarzamy ujęcia, ale zawsze jest z tym sporo dobrej zabawy.

Ostatnio pokazywałam w ten sposób naszym mieszkańcom, jak się piecze tradycyjny chleb, taki powrót do korzeni. A z drugiej strony, w czasach, gdy wszyscy boimy się koronawirusa, miło jest podpowiedzieć coś innym. Niektóre z tych filmików mają naprawdę wysoką liczbę wyświetleń, więc chyba się podoba.

• Kiedy znów zobaczymy panią na wizji?

- Zapraszam wszystkich do oglądania strony naszego sołectwa. Na pewno wkrótce zamieścimy tam coś nowego i wiosennego.

• Trzymam za słowo, ale muszę zapytać jeszcze o to, co pani robi w wolnym czasie, poza swoimi sołeckimi obowiązkami. 

- Moja wielka pasja to florystyka, jestem samoukiem, ale kocham kwiaty i lubię robić z nich dekoracje. W wolnym czasie wykonuję też takie małe rzeźby ogrodowe, gipsowe koszyki. Prowadzę też ogródek z ekologicznymi warzywami, hoduję kury i króliki. Na mojej głowie jest też całe podwórko, a poza tym pomagam mężowi w prowadzeniu firmy (auto-handel przyp.). Zawsze się wspieramy.