Isaac Bashevis Singer zmarł 20 lat temu

Książki pisane głównie w jidysz i przełożone na ponad trzydzieści języków przyniosły mu literacką Nagrodę Nobla.

Isaac Bashevis Singer urodził się w Leoncinie pod Warszawą, jak sam podawał, 14 lipca 1904 r. Był synem rabina, a jego prawdziwe nazwisko to Icek-Hersz Zynger. Matka pisarza, Batszewa Singer z domu Zylberman, także była córką rabina. Pochodziła z Biłgoraja.

Singer zadebiutował warszawskim tygodniku "Literarisze Bleter", publikowanym w jidysz w 1925 r. opowiadaniem "Ojf der elter" ("Na starość"). Jedyną powieścią, jaką wydał przed opuszczeniem kraju w formie książkowej, jest "Szatan w Goraju".

Mimo że Singer przeważającą część życia spędził w Ameryce, jego pisarstwo w ogromnej większości wiąże się z reminiscencjami z Polski. Przywoływał do życia zapomniany świat swoich przodków i polskich Żydów. Najbardziej znane z tego cyklu twórczości są m.in. "Sztukmistrz z Lublina", "Spuścizna", "Szosza", "Dwór" oraz zbiór opowiadań "Urząd mojego ojca".

Sam Singer mówił, że najlepiej zna życie Żydów z Polski, a pisarz powinien pisać o swoim środowisku. Twierdził, że nie można zrzec się swoich korzeni, zapomnieć o ojcu, matce. Wierzył, że geniusz pisarza jest wynikiem nie tyle ciężkiej pracy, co wrodzonego talentu. Zaprzeczał też jakoby był moralizatorem. Podkreślał, że ważna jest dla niego jednostka. Wyczarowywał swoje postaci z materii życia, ale też łączył rzeczywistość z fantazją. Zapewniał, że opisywane wydarzenia były częścią jego wspomnień.

Jakkolwiek Singer znany jest przede wszystkim jako autor powieści i opowiadań, był także tłumaczem i dziennikarzem. Przekładał na jidysz Knuta Hamsuna, Tomasza Manna i Stefana Zweiga. Pracował w Nowym Jorku w żydowskiej gazecie "Forwerts - The Yiddish Forward". Na podstawie jego utworów powstały m.in. filmy "Sztukmistrz z Lublina", "Wrogowie" oraz "Yentl" z Barbrą Streisand w roli głównej. W uznaniu jego twórczości dwukrotnie wyróżniono Singera prestiżową National Book Award, a Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie uhonorował go doktoratem honoris causa. W 1978 otrzymał literacką Nagrodę Nobla.