Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Artur S. przyznał się do zabójstwa. Chciał dobrowolnie poddać się karze dożywocia bez możliwości wcześniejszego zwolnienia. Ze względów formalnych wniosek ten nie został uwzględniony. Kolejny termin rozprawy zaplanowano na 31 lipca.
(fot. Maciej Kaczanowski)
– Artur powiedział mi, że się zakochał. Chciał ułożyć sobie z nią życie – opowiadał w środę przed sądem krewny Artura S. 47-latek odpowiada przed sądem za uduszenie swojej dziewczyny. Przez miesiąc mieszkał z jej zwłokami ukrytymi w wersalce
W 1994 r. Artur S. został skazany za zabójstwo. Ostatnie miesiące wyroku spędził w Zakładzie Karnym w Czerwonym Borze (pow. zembrowski). Wyszedł stamtąd pod koniec ubiegłego roku.
– Przyszedł do mnie. Wiedziałem, że był w więzieniu, ale nie wiedziałem za co. Mówił, że „siedział za błędy młodości” – zeznawał w środę przed sądem wuj mężczyzny. – Chciał zacząć wszystko od początku.
Rodzina starała mu się w tym pomóc. Szybko znaleziono stancję w kamienicy przy ul. 1 Maja. Mężczyzna zamieszkał tam sam. Z akt sprawy wynika, że Angelikę K. poznał w pobliskim barze.
– To była bardzo piękna kobieta – przyznaje właścicielka baru. – Widziałam ją kilka razy.
Po imprezie kobieta przenocowała na stancji. Rano oboje postanowili, że ze sobą zamieszkają. Sielanka szybko się jednak skończyła, bo Angelika była uzależniona od narkotyków i alkoholu. Miała napady agresji. Zaledwie tydzień po przeprowadzce miała wszcząć pierwszą awanturę.
– Artur wcześniej był grzeczny, kulturalny, dbał o wszystko. Zmienił się, jak poznał tę kobietę. Stał się wulgarny i agresywny – mówili na pierwszym etapie śledztwa świadkowie.
Przed sądem wuj zapewniał, że wcześniej 47-latek żył skromnie. Wystarczało mu 300-400 zł tygodniowo. Gdy związał się z nową partnerką zaczął żyć ponad stan.
– Wydawał nawet 200 zł dziennie. Mówiłem mu, że tak nie żyją nawet dyrektorzy – opowiadał wuj oskarżonego, który dawał mu pieniądze ze spieniężenia spadku. – Ta kobieta miała duże wymagania. Chcieli dla niej założyć salon kosmetyczny. Artur przychodził po pieniądze coraz częściej i brał coraz więcej. Wreszcie chciał zabrać wszystko, co mu się należało. Pokłóciliśmy się. Powiedział mi wtedy: „Pozwól mi żyć po mojemu”.
Mieszkańcy kamienicy przy ul. 1 Maja często widywali parę na klatce schodowej i na ulicy. Często szli za rękę. Czasami objęci.
– To byli tacy kulturalni ludzie – mówił jeden z sąsiadów. – Artur zawsze się przywitał. Czasami drzwi przytrzymał, jak się mijaliśmy.
Inaczej było jednak w czterech ścianach. Jeden z sąsiadów przyznał, że wracając późno do domu kilkukrotnie słyszał odgłosy bardzo wulgarnej awantury. Przeklinali oboje. Być może ona bardziej.
Pod koniec stycznia kobieta wyprowadziła się. Wróciła w środku nocy, przepraszając i dobijając się do drzwi. Artur S. wpuścił ją do domu, ale rano doszło do kolejnej, tym razem tragicznej w skutkach awantury.
Angelika oświadczyła, że wychodzi kupić narkotyki. Kiedy Artur S. próbował ją powstrzymać, oboje zaczęli się szarpać. Mężczyzna chwycił ją za szyję i udusił. Potem zacisnął na szyi Angeliki kabel od żelazka. Podłożył pod głowę zmarłej poduszkę i przykrył kocem. Sam przeniósł się do kuchni, gdzie spał na podłodze. Żelazko oddał zbieraczowi złomu. Po paru dniach ukrył ciało dziewczyny w wersalce, a mebel posypał proszkiem do prania.
Wtedy wpadł też w kłopoty finansowe i zaczął zalegać za czynsz. Właściciel mieszkania przyjechał je posprzątać i przyszykować dla nowego lokatora.
– Zadzwonił do mnie, żebym przyszedł, bo coś mu się nie podoba – zeznał mieszkaniec kamienicy przy ul. 1 Maja. – Wersalka była posypana białym proszkiem. Otworzyłem ją. Kucnąłem. Zsunąłem koc i zobaczyłem kobiecą stopę. Miała pomalowane paznokcie. Domyśliłem się czyje to zwłoki, bo widziałem tę dziewczynę parę razy. Potem przestali się pokazywać. Nawet się zastanawiałem, co się nimi stało.
