Co student ma w głowie?

"Uwaga studenci III roku polonistyki!
Egzamin pisemny z literatury polskiej ujawnił, że spora grupa zdających nie zna nazwisk pierwszorzędnych pisarzy, nawet tych, które mogli poznać czytając choćby listę lektur. Oczywiście domyśliłam się, że gdy czytam: Jerzy Stryjkowski, Strynchowki, Strychowski to mam rozumieć, że chodzi o Juliana Stryjkowskiego, że Adam Wawrzych to Adam Ważyk, że Prusiński to Pruszyński, że Schultz, Schulc, Szulc to wersje nazwiska Brunona Schulza, że Naukowska to Nałkowska, a Jasnożewska to Pawlikowska-Jasnorzewska”.
Nie wszyscy czytający dostrzegli ironię. Byli przekonani, że napisali dobrze. tymczasem dr Anna W. ogłaszała dalej:
"Panią A.B. powiadamiam, że Gombrowicz, którego pięciokrotnie nazywa w swej pracy Władysławem, miał na imię Witold (...)
Jest niepojęte, że parę osób autorstwo "Doliny Issy” przypisuje Stanisławowi Barańczakowi. Kilka osób w odpowiedzi na pytanie o autora tej powieści wymieniło Jana Nowaka Jeziorańskiego. Taki "numer” w kabarecie publiczność nagrodziłaby zasłużoną salwą śmiechu. Na egzaminie z literatury współczesnej to totalna kompromitacja.... Pana A.F. informuję, że zasłużone emigracyjne pismo oraz instytut wydawniczy to "Kultura”, a nie "Komuna Paryska”. Coś takiego można napisać jedynie w malignie... Autorem "Austerii” nie jest Ryszard Kapuściński. Jak to możliwe, że ten kompromitujący błąd wystąpił u kilku osób?”.

List z tymi uwagami został wywieszony na ścianie wydziału jednej z uczelni. Niektórzy studenci zostali w nim wymienieni z nazwiska. Ich ignorancja przekroczyła wszelkie granice.
- Lista lektur w semestrze obejmowała ok. 15 pozycji - wyjaśnia dr hab. Anna W. - Postanowiłam zrobić egzamin pisemny w oparciu o te utwory. Skonstruowałam pytania tak proste, że wystarczyłoby znać tylko spis tytułów polecanych do przeczytania. Na przykład - "Autorem "Rodzinnej Europy” jest...”. I dostaję odpowiedź - Jan Nowak Jeziorański. Inne pytanie - "Mała ojczyzna Miłosza to...”. Odpowiedź studenta trzeciego roku brzmi - "Małą ojczyzną Miłosza jest Lwów bo urodził się na Litwie...”. Wydawało mi się - mówiąc słowami Witkacego, że to "sen wariata śniony nieprzytomnie” - dodaje dr Anna W. - Swoje uwagi wywiesiłam obok sali wykładowej. Zebrał się tłum, ale po kilkunastu minutach ktoś kartkę zdjął.

Ale nie tylko studenci polonistyki zaskakują swoich wykładowców nietuzinkowym podejściem do wiedzy.
Agnieszka J., magister historii, rok temu zastępowała koleżankę w jednej z lubelskich, niepublicznych uczelni: Drugi rok studiów, a wiedza na poziomie liceum. Czasem nawet na poziomie podstawówki. Dramat. Kolokwium zaliczeniowe na koniec roku. Też zrobiłam pisemne, bo wydawało mi się, że przynajmniej sensownie ściągną jeden od drugiego. Owszem, odpisywali ale bzdury. Później musiałam czytać te wszystkie głupoty. Pytam dziekana: co zrobić, powinnam większość oblać? A on mi odpowiada: "Jak chcesz się z nimi spotkać we wrześniu, to proszę bardzo”. Nie chciałam.

Część studentów magister Agnieszki J. nie kryła jednak, że po prostu potrzebny im "papier”. Jak w rozmowie z nią informowali, w większości już pracują, niektórzy mają nawet niezłe posady, ale do utrzymania ich muszą mieć dyplom. Jakikolwiek. Uznali, że skoro płacą, to im się należy bez względu na poziom wiedzy.
- Kto dziś czyta Gombrowicza - dziwi się studentka Anny W. - Albo Mrożka. To nie jest nasza epoka, to jakieś wydumane problemy, okropny język, wszystko niedzisiejsze. Uważam, że do niczego mi się nie przyda. Tak szczerze: to jest po prostu nudne. Oglądam telewizję i na bieżąco wiem, co się dzieje w kulturze.

- Rośnie pokolenie durniów - oburza się Agnieszka J. - Za kilka lat o tradycji i historii narodu będzie się mówiło, jak o eksponatach wyjętych ze skansenu.
Inne zdanie na ten temat ma dr Anna W. Wbrew wszystkiemu broni swoich studentów, którzy pisząc, że "wiersze Szymborskiej rozchodzą się jak świeże bułeczki”, dają tym wyraz wyjątkowego infantylizmu.
- To nie są głąby - mówi Anna W. - Najgorszy jest nie tyle brak wiedzy co fakt, że oni zupełnie do tego nie przywiązują wagi. Te informacje nie mają dla nich żadnego znaczenia. Ja wyłażę ze skóry, a dla nich "Kultura” i "Komuna Paryska” to wszystko jedno. Dla nich liczy się tylko dzień dzisiejszy. I taka głupota, jak stwierdzenie, że Mrożek napisał "Wesele w Wadowicach” tylko nielicznych zdziwi. Podobnie jak to, że według niektórych ośrodek kultury emigracyjnej to Lwów z Wandą Wasilewską. Jak powiedziałam - uważają, że to nie ich czasy, a więc nie warto im poświęcać uwagi. Oni całą inteligencję wysilają na to, żeby się jak najlepiej ulokować dziś, tu i teraz.

Doktor Anna W. uważa, że są po prostu strasznie powierzchowni i zbyt wiele chcą osiągnąć najmniejszym kosztem. Ostatecznie, jak będą czegoś ciekawi, poszukają sobie w Google.
- To mnie wciąż zaskakuje, ale może niepotrzebnie? - zastanawia się. - Kiedyś uczestniczyłam w towarzyskiej rozmowie, gdzie padło nazwisko Jarosław Iwaszkiewicz. Pan domu, inżynier, zastanawia się gorączkowo "skąd ja to nazwisko znam, skąd znam?” i wreszcie woła: "Mam! To przewodniczący komisji kynologicznej, który podpisał papiery dla naszego jamnika!”. I pędzi po świadectwo, żeby je nam z dumą pokazać - wspomina Anna W. i zaraz dodaje z rezygnacją: I czemu ja się wciąż dziwię, skoro żeby być prezydentem, wystarczy zawodówka.