Nosem w mordercę

Co roku walczą o atest gwarantujący ich roczną niezawodność.

- Psów jest więcej, ale dziewczynki też są. Jedne, bardzo dobrze pracują przy wyszukiwaniu zapachu materiałów wybuchowych, inne zapachu narkotyków. Na naborach nie robimy różnicy, testujemy i psy, i suki, szukając najlepszego psa.

- Zaraz, zaraz... Nie można po prostu mówić, że pies się wszystkiego uczy. My po prostu wykorzystujemy to, co dała mu matka natura. Jego węch, jego instynkt, który każe mu w czasie polowania szukać czy bronić. Człowiek może psie cechy rozwinąć, ja to nazywam "podciągnąć”. Jedne psy są bardziej agresywne więc lepiej sprawdzą się jako zwierzęta patrolowo-tropiące. I idą do pracy w prewencji. Z kolei te z pionu kryminalnego, używane do badań osmologicznych, muszą być łagodne.

- Każdy człowiek ma oprócz niepowtarzalnego DNA i linii papilarnych swój niepowtarzalny, niezmienny i nieusuwalny zapach. Bez względu na to czy bierze jakieś leki, używa kosmetyków itp. Zadaniem psa jest rozpoznanie woni konkretnego człowieka wśród innych. Osmologia to najmłodsza dziedzina kryminalistyki. Psi nos potrafi np. wskazać zapach, który zdradza sprawcę i jest to dowodem w sądzie.

- Patrolowo-tropiące muszą odnaleźć ślad na przykład złodzieja lub przemytnika, który porzuca auto i dalej ucieka pieszo. Albo kogoś, kto zabłądził. Pracują w polu, lesie. Mają nie zgubić tego śladu, bez względu na hałasy, obecność innych ludzi, zamieszanie. Wybierając kandydata do takiej służby patrzymy jak szuka rzucanego przedmiotu. Czy śledzi go wzrokiem czy z nosem przy ziemi dociera do celu. Mimo że w tym czasie słyszy strzał. Bierzemy te używające nosa. Pies do badań osmologicznych to wyższa półka, taka policyjna psia elita. Musi się dobrze czuć w pomieszczeniach laboratoryjnych i z kilku próbek wybrać tę, która jest identyczna z zapachem mordercy czy złodzieja.

- Praktycznie codziennie. Ale trzeba je wykorzystywać racjonalnie, bo zwierzak się zniechęca do pracy. Zaczynają o 9 rano, po krótkim porannym wybieganiu, bo pies musi być wybiegany ale nie zmęczony...

- Nie, nie. Posiłki policyjnym psom daje się po pracy. Najedzony pies nie powinien np. wsiadać do auta lub w ogóle się poruszać. To grozi niebezpiecznymi dla zdrowia i życia psa konsekwencjami. Chodzi o jego przewód pokarmowy. Psi układ trawienny źle znosi wówczas wysiłek.

- Jak badam swoich pacjentów, to w większości zalecam odchudzanie. O 5-10 kilogramów za dużo! One mają stosunkowo mało ruchu, a opiekunowie ciągle swoim pupilom coś podrzucają, no i mamy grubego policyjnego psa. I jak taki patrolowo-tropiący ma na corocznym teście przeskoczyć 170- centymetrową przeszkodę?

- Zajmuję się nimi od siedmiu lat i mogę szczerze powiedzieć, że codziennie z przyjemnością idę do pracy. Jako specjalista od osmologii pracuję z kilkoma psami. Jako weterynarz na całej Lubelszczyźnie mam blisko setkę pacjentów, z czego 80 patrolowo-tropiących. Jestem przy wszystkich naborach, atestach, brakowaniach...

- No chyba pani żartuje! Brakowanie to rzeczywiście nazwa dyskwalifikacji zwierzaka. Z powodu wieku, choroby itp. ale od kiedy tu pracuję to wszystkie psie emerytury kończyły się tak, że swojego pupila zabiera na własność policjant, który był jego opiekunem. Może jeden czy dwa przypadki nieuleczalnej choroby skończyły się uśpieniem psa.

- Chyba w ogóle zwierzęciarzem. A od dwóch lat jestem kociarzem, bo mi znajomi sprezentowali kociego arystokratę, bobtail mekonga.

- A skąd, mój kot nie wie co to pies. W życiu na oczy żadnego nie widział i pewnie nie zobaczy.