Pani prezes na Browarach

Tytuł Biznesmena Roku Dziennika Wschodniego przypadł Grażynie Łojko, prezes Perły Browarów Lubelskich. Kobiecie, która doskonale potrafiła pogodzić życie prywatne z karierą zawodową. Stanowczość z kobiecym wdziękiem, a pogodę ducha z żelazną konsekwencją. Choć sama twierdzi, że w interesach płeć nie ma znaczenia, to jej koledzy zgodnie mówią: To perełka w męskim świecie biznesu.

Rodowita lublinianka. Tutaj skończyła Liceum ekonomiczne im. Vetterów, a potem ekonomię na UMCS. - Czemu ekonomia? Właściwie to przypadek - uśmiecha się Grażyna Łojko. - Miałam tysiąc pomysłów na życie. Chciałam skończyć liceum plastyczne, potem wyjechać na studia do Krakowa... Ale skończyło się na Lublinie. I bardzo dobrze. Dziś nie wyobrażam sobie, żeby moje życie mogło potoczyć się inaczej. Jestem w najlepszym miejscu, w najlepszym czasie, z najlepszymi ludźmi. I staram się zawsze o tym pamiętać.

Zaraz po studiach Grażyna nie zamierzała czym prędzej robić kariery w biznesie. Zamiast szukać pracy postanowiła... popłynąć w daleki rejs. - Wtedy włączyli się moi rodzice. Popłyniesz, jak znajdziesz sobie jakąś posadę, postawili mi ultimatum. Nie miałam wyjścia. Zakręciłam się i błyskawicznie podpisałam umowę w Agromecie. To była moja pierwsza praca - wspomina.
Po Agromecie przyszła jeszcze pora na pracę w Studenckim Stowarzyszeniu Jazzowym. I zaraz potem - praca w Narodowym Banku Polskim, z przerwą na urlop wychowawczy.
- To było naprawdę coś; bardzo ważny moment na mojej drodze zawodowej. W banku wiele się nauczyłam, zdobyłam ogromne doświadczenie. Tak przygotowana mogłam poważnie myśleć o dalszej karierze.
W 1998 rozpoczyna pracę w Perle Browarach Lubelskich S.A. jako wiceprezes ds. finansowych. I czuje, że to miejsce dla niej. - To była odpowiedzialność, ale też duże wyzwanie - opowiada. - A ja lubię wyzwania. I lubię pracować. A na brak pracy od tamtej chwili nie mogłam narzekać.

2005 rok. Grażyna Łojko zostaje prezesem zarządu Perły Browarów Lubelskich. Jest pierwszą kobietą w historii spółki, której przypadło w udziale to najwyższe stanowisko. - Nie patrzyłam na to w kategoriach kobiecych czy męskich. Myślałam raczej, co mogę zrobić w tej firmie, z tym zespołem. Wiedziałam, że sytuacja na rynku jest trudna, panuje duża konkurencja. Przyświecała mi jedna myśl: Musimy być silni i iść do przodu.
Do pracy przyjeżdża z samego rana. Często wychodzi ostatnia. - Ośmiogodzinny dzień pracy? Nie da rady! - śmieje się.
Dziś może już przyznać, że jest zadowolona z dwóch minionych lat kierowania Perłą. Spółka osiąga coraz lepsze wyniki, sprzedaż rośnie.
- Prezes jest silny siłą swoich ludzi. Dlatego moim największym sukcesem i radością jest zespół, który stworzyłam. Mogę z nimi poprowadzić każdą firmę. Dziki nim mogę podejmować dobre decyzje. Polegamy na sobie.
Mówi, że wiele nauczyła się od swoich pracowników. Wspólnie sprawdzili się w trudnych zawodowych sytuacjach. - Na wejściu daję każdemu 100 procent kredytu zaufania. Rzadko się mylę, co do ludzi. Ale kiedy już stracę do kogoś zaufanie, to rudno mi się z nim pracuje. Znajdę co prawda argumenty, żeby go wytłumaczyć, ale jestem ostrożniejsza. Patrzę na niego przez większe okulary. I to już nie jest to.

Szczerość - tego wymaga od innych. Zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. - Wolę najtrudniejszą prawdę, niż kręcenie, czy przemilczanie pewnych spraw.
Sama stawia na bezpośredniość i otwartość. - Mówię wprost o swoich oczekiwaniach i tego oczekuję od innych. Po prostu - kawa na ławę. Jeśli ktoś przyjdzie i powie, że nie może czegoś zrobić, że ma z tym problem, to zawsze można wspólnie poszukać rozwiązania. Ale gdy przemilczy sprawę - to już wtedy nie jest dobrze. Nie znoszę tego i moi współpracownicy o tym doskonale wiedzą.
Jak poznać, że pani prezes jest na kogoś zła? Bez problemu. Przestaje się uśmiechać i chodzi szybciej niż zwykle. - Kiedy się nie uśmiecham, to faktycznie nie jest dobrze. Zresztą złość szybko mi mija. W życiu jestem optymistką, mam pogodne usposobienie. To zresztą pomaga w biznesie. Podobnie jak kobieca intuicja - przyznaje.
Ale od kobiecego i męskiego systemu rządzenia zdecydowanie się odżegnuje. - Biznes nie rozróżnia płci. Ja jestem konkretna, lubię szybko załatwiać sprawy. Nie mam problemów z podejmowaniem decyzji. To po prostu cechy potrzebne, gdy się zarządza firmą.

A prywatnie? Prywatnie pani prezes jest... domatorką. Dom urządzała sama. Dużo w nim światła, przestrzeni, na ścianach wiszą obrazy, do których Grażyna Łojko ma szczególną słabość. - Nie jestem znawczynią sztuki, ale lubię piękne przedmioty, harmonię kolorów, wszystko, co nadaje otoczeniu ciepły, przyjazny klimat. W weekendy z samego rana biegnę do ogrodu. Mnóstwo w nim owocowych drzew, mam nawet swoją rzodkiewkę, sałatę, szczypiorek... - wylicza.
Córka Ania chodzi do III LO. Syn Łukasz studiuje prawo na UMCS. - Ania jest świetną matematyczka, Łukasz kocha historię. Każdy z nich sam zdecyduje, co che w życiu robić.
Od kiedy zarządza Perłą mąż Piotr nie przestaje się o nią martwić. - Mówi, że za dużo pracuję, żebym bardziej dbała o zdrowie. Cierpi, gdy widzi, jaka wracam zmęczona. Ale wie, że po prostu nie umiem inaczej. Jak pracuję - to na pełnych obrotach.
Soboty i niedziele to dni tylko dla rodziny. - Wtedy nadrabiamy cały tydzień. Wspólne obiady, relaks w ogrodzie. To najpiękniejsze chwile. Nie ma ważniejszych.

Ale jest coś, co potrafi Grażynę Łojko wyciągnąć w sobotnie popołudnie z domu. To mecz piłki ręcznej lubelskich szczypiornistek.
- Ależ ja im kibicuję! Wspaniałe dziewczyny! Nie ma mowy, żebym opuściła jakiś mecz. Aż mi się łezka potrafi w oku zakręcić, gdy wygrywają.
Sport, zdaniem Grażyny Łojko, to fantastyczna rywalizacja, czysta walka, sukces, na który trzeba ciężko zapracować. Jak w biznesie. - I promocja naszego regionu - podkreśla. - Dlatego sponsorujemy lubelskie piłkarki ręczne, bo to inwestycja w nasze - lublinian - dobre imię, markę Lubelszczyzny.
Na promocję i wizerunek pani prezes postawiła zresztą od początku. Chce, by Perła była widoczna i rozpoznawalna - w regionie i w całym kraju. Nie ma imprezy, której spółka nie byłaby sponsorem. Nie ma biznesowej uroczystości, na której firma nie otrzymałaby nagrody. -Skoro już tu działamy, to niech nas będzie widać. Chcemy wnosić coś w życie mieszkańców regionu, być dla nich jakąś wartością trwale związaną z tym miejscem. To bardzo ważne, żeby utożsamiać się z miastem i ludźmi - tłumaczy.

O ludziach mogłaby zresztą mówić godzinami. O przyjaciołach Perły. Przyjaciołach z Perły.
- Wszystkich współpracowników i pracowników traktuję po przyjacielsku. To moi partnerzy. Przychodzą do mnie z fajnymi pomysłami, czasem z problemami. Razem możemy wiele. Ostatnio rozmawialiśmy, że 2 lata temu nawet nie marzyliśmy, że będziemy mieli tak wysoką sprzedaż, że tak wiele nam się uda.
To, zdaniem Grażyny Łojko, sygnał, że trzeba się cieszyć i z tych dużych sukcesów i z tych małych. I czasem zwolnić, żeby radość z sukcesu poczuć całym sercem.
- Kiedy zwalniam? W samochodzie, bo nade wszystko cenię ludzkie życie. I wtedy przypominam sobie o tysiącu rzeczach, które jeszcze mogłabym zrobić.