Pierwsze próby zorganizowania pogotowia ratunkowego - na wzór innych miast - podjęto w Lublinie jeszcze podczas zaboru rosyjskiego w 1907 roku. Wówczas jednak władze carskie nie zgodziły się na to. Dopiero 9 lat później, podczas okupacji austriackiej powrócił pomysł powołania w mieście pogotowia. 15 stycznia 1917 roku ukonstytuowało się Towarzystwo „Pogotowie Ratunkowe” w Lublinie.
Dzięki kontaktom z podobną instytucją w Wiedniu, Lublin w 1921 roku otrzymał 10 par noszy polowych, a pod koniec roku karetę konną (nazwano ją „Lublinianka”) oraz kilka skrzyń leków i środków opatrunkowych. To miało wystarczyć na początek.
29 lekarzy