Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Od historii…
Pod koniec lat 50. XX wieku sytuacja gospodarcza Polski wymagała nowych inwestycji, mających zapewnić krajowi m.in. bezpieczeństwo paliwowe, energię elektryczną, nawozy sztuczne oraz surowce takie jak miedź i siarka. To wówczas zapadły decyzje o budowie m.in. rafinerii w Płocku, kopalni węgla brunatnego wraz z elektrociepłowniami w Turoszowie i Koninie, kopalni miedzi w Lubinie wraz z hutą w Głogowie, czy też kopalni siarki w Tarnobrzegu.
Na początku lat sześćdziesiątych w okolicach Puław był wielki plac budowy. Tu powstaje jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów puławskich zakładów, czyli chłodnia kominowa. Na terenie fabryki jest ich 9.
Władze Puław, małego miasteczka położonego nad Wisłą, również chciały mieć u siebie wielką inwestycję. W styczniu 1959 r. do Warszawy udała się w tej sprawie specjalna delegacja, a o tym jak była skuteczna, świadczy fakt, że już 19 grudnia 1960 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę o lokalizacji w Puławach zakładów produkujących nawozy sztuczne. I tak to się zaczęło…
Dlaczego wybrano Puławy? Zdecydowało przede wszystkim ich położenie nad Wisłą - zakład chemiczny, który posiada na swoim terenie elektrociepłownię, potrzebuje dużych ilości wody zarówno jako surowca, jak i do celów chłodniczych. Pod uwagę wzięto również usytuowanie linii kolejowej umożliwiającej transport urządzeń, surowców, szczególnie zaś przywożonego ze Śląska węgla, jak też gotowych produktów. Dodatkowym argumentem był dostęp do gazu ziemnego dostarczanego rurociągiem magistralnym.
W 1964 roku do Puław dotarł ważący 127 ton regenerator ługu potasowego, stanowiący element wytwórni amoniaku. Przyjechał on na specjalnych platformach z Czechosłowacji. Jego transport odbywał się nocą i trwał prawie 12 dni. Pod względem logistycznym była to jedna z poważniejszych operacji w tamtym czasie.
Według pierwotnych koncepcji w Puławach miał stanąć kompleks przemysłowy zapewniający produkcję mocznika do celów m.in. nawozowych i technologicznych. W projektowaniu puławskich zakładów uczestniczyło aż 27 biur projektowych, a wstępna dokumentacja, którą przesłano do Puław w listopadzie 1961 r. mieściła się aż w 1200 teczkach i zajmowała cały samochód ciężarowy!
Budowę kombinatu rozpoczęto 20 lipca od symbolicznego ścięcia pierwszego drzewa. Z kolei budowę urządzeń przemysłowych rozpoczęto 4 maja 1963 r. uroczystym położeniem kamienia węgielnego pod fundament komina elektrociepłowni.
Budowa nowej wieży granulacyjnej mocznika – 1991 rok.
Pierwszym dyrektorem naczelnym zakładów mianowano mgr. inż. Mieczysława Kołodzieja. Kierował on nie tylko powstającym kombinatem, ale też przyczynił się do dynamicznego rozwoju samych Puław. Z jego inicjatywy powstały nie tylko nowe osiedla mieszkaniowe, ale też obiekty sportowe czy Puławski Ośrodek Kultury „Dom Chemika”.
…do współczesności
Dziś Grupa Azoty PUŁAWY to lider rynku nawozowo-chemicznego w Polsce, ale też największy producent nawozów azotowych w Europie, jedyny polski i trzeci europejski producent melaminy oraz znaczący wytwórca kaprolaktamu. To także nadtlenku jedyny w Polsce producent wodoru.
Dziś Grupa Azoty PUŁAWY to lider rynku nawozowo-chemicznego w Polsce, ale też największy producent nawozów azotowych w Europie, jedyny polski i trzeci europejski producent melaminy oraz znaczący wytwórca kaprolaktamu. To także jedyny w Polsce producent nadtlenku wodoru. Produkty powstające w Puławach cenione są nie tylko w Polsce, ale i na rynkach międzynarodowych.
Produkty powstające w Puławach cenione są nie tylko w Polsce, ale i na rynkach międzynarodowych. Globalne aspiracje spółki potwierdza chociażby 40-procentowy udział w jej obrotach sprzedaży eksportowej, realizowanej od USA po Japonię: puławski kaprolaktam znany jest na rynkach Dalekiego Wschodu, nawozy są eksportowane głównie do krajów Unii Europejskiej, ale także m.in. do Ameryki Południowej, z kolei dwutlenek węgla jest wykorzystywany przez największych producentów napojów na świecie.
Od 2005 roku Grupa Azoty PUŁAWY jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Z kolei w 2013 r. dzięki połączeniu z zakładami w Tarnowie weszła w skład Grupy Azoty - podmiotu o pozycji narodowego czempiona i potencjale, jakiego polska chemia nigdy wcześniej nie miała.
Puławskie zakłady od 60 lat dają początek produktom otaczającego nas świata. Tu łączy się naukę i nowoczesne technologie z odpowiedzialnym biznesem. Grupa Azoty PUŁAWY jest jedną z pierwszych firm w Polsce, która podjęła gruntowne i kompleksowe działania na rzecz ochrony środowiska – ich wymierne efekty widoczne są dziś nie tylko w raportowanych wskaźnikach, lecz także w otaczającej instalacje przyrodzie. Spółka jest uczestnikiem Międzynarodowego Programu Przemysłu Chemicznego „Odpowiedzialność i Troska”. Posiada też certyfikat „Product Stewardship”, wyznaczający najwyższe standardy bezpieczeństwa i jakości produkowanych nawozów.
Grupa Azoty PUŁAWY jest jednym z filarów gospodarczych Lubelszczyzny. To największy w województwie eksporter, największa firma przemysłowa, jeden z czołowych inwestorów i pracodawców. Zatrudnia około 3600 pracowników, wśród których są zarówno doświadczeni specjaliści z wielu dziedzin, jak również osoby będące na początku swojej ścieżki zawodowej.
Firma jest cenionym mecenasem sportu i kultury. Od lat wspiera m.in. lubelskie drużyny sportowe - począwszy od najstarszego puławskiego klubu „Wisła” Puławy, przez tegorocznych medalistów Mistrzostw Polski w piłce ręcznej mężczyzn „Azoty-Puławy” po żużlowy „Motor” Lublin, szczypiornistów „Padwy” Zamość i wielu indywidualnych sportowców, z których w ostatnim czasie największe sukcesy odnosi lekkoatletka Malwina Kopron. Współpracuje z Teatrem Muzycznym w Lublinie i Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym. Mocno angażuje się w działania na rzecz mieszkańców Puław i Lubelszczyzny – w ostatnim czasie np. wsparła walkę z pandemią koronawirusa, przekazując placówkom medycznym środki m.in. na zakup ambulansu i specjalistycznych urządzeń laboratoryjnych.
