Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Stalkammer Roberta Kuśmiorowskiego
(fot. Materiał Organizatora)
Za kilka dni wejdzie na gzyms, kilka metrów nad ziemią. Plecami przyklejony do ściany, będzie patrzył w dół. Choć będzie wyglądał jak człowiek, człowiekiem nie jest. To „Balans” - jedna z artystycznych instalacji tegorocznej edycji Festiwalu Sztuki w Przestrzeni Publicznej Otwarte Miasto/ Open City. Wernisaż 7 września
Człowiek z silikonu i żywicy jest już praktycznie gotowy. Zostanie przewieziony z pracowni Tomasza i Moniki Bielaków na lubelskim Sławinku i umieszczony na ścianie budynku przy Krakowskim Przedmieściu 54 (gdzie mieści się m.in. nasza redakcja).
-Jest ekspresją samotności, a zarazem wołaniem o dialog – tak o swojej pracy mówią artyści. Stawiając realistyczną figurę w miejscu, które tętni życiem praktycznie przez całą dobę, chcą wytrącić przechodniów z codziennej rutyny. A ciemna karnacja, broda, stare trampki i bluza z kapturem mają nasuwać jednoznaczne skojarzenia.
– Formę mam podpisaną „Uchodźca”. Tak też o nim mówimy – przyznaje Tomasz Bielak.
Tuż po sąsiedzku, po na placu przy Centrum Kultury, Krzysztof Sołowiej ustawi figury, które pierwotnie umieścił na dachach jednej z poznańskich fabryk. Figury Sołowieja nie mają twarzy, a jedynie oczy – lornetki. „Są samym spojrzeniem. Praca odsłania wieloznaczność i siłę spojrzenia” – podkreśla artysta.
Na fasadzie budynku dawnego klasztoru kolejna rzeźba – autorstwa znakomitej belgijskiej artystki Soffie Muller, która w 2016 roku pokazywała swoje prace w Galerii Białej.
- Teraz przywiezie skromną rzeźbę górnej części ludzkiej głowy wykonaną z alabastru – zdradzają organizatorzy festiwalu. – Rzeźba przywołuje skojarzenia ze znaleziskami archeologicznymi, wygląda jak materialny ślad koszmarnej katastrofy lub zbrodni sprzed wieków.
I jeszcze – na pl. Lecha Kaczyńskiego – „Tło zderzeń” Kamila Stańczaka. To tzw. praca żywa.
– Jej integralną częścią stają się m.in. skaterzy – tłumaczy artysta, który przypomina, że obiekty artystyczne w przestrzeni publicznej nie zawsze muszą być pomnikami naznaczonymi ideologią i stać na niedostępnych postumentach. – Abstrakcja może wyzwalać – podkreśla Kamil Stańczak, rocznik 1980.
Na podwórku między kamienicami Rybna 10 i Rybna 12 dźwig ustawił już ogromny zbiornik paliwowy. Przerdzewiały od leżenia pod ziemią przed długie lata.
– Sam w sobie to najpiękniejszy obraz – nie ma wątpliwości Robert Kuśmirowski, który tuż obok w 2014 podczas performansu „Stalkammer” w metalowym silosie umieścił ludzi: nagiego i w mundurze. I wtedy, i dziś, skojarzenia z wojną są oczywiste.
– To totalnie surrealny w tej przestrzeni obiekt. Zastanawiasz się, co on tu robi i zarazem dlaczego tu tak pasuje – tłumaczy artysta. Jak zdradza, jego pierwotna koncepcja to pocisk. – Ale gdy zobaczyłem jak to wygląda w pionie zdecydowałem, że żadnej bomby nie będę robił. I tłumaczy: To tak jakby podpisać obraz z przodu. Od 20 lat jestem w tym temacie. Zdążyłem się nauczyć, że z pewnych rzeczy warto czasem rezygnować.
Wszystkich instalacji w ramach 10. edycji Open City jest 12. Dwie prace pojawią się przed zamkiem (Magdalena Franczak, Henk Vish), a pięć na Starym Mieście (Jarosław Koziara, Mirosław Nordyk Jurczuk, Pavel Doskocil, Katarzyna Szczypior, Robert Kuśmirowski).
10. Open City: Wzajemność
Spacer wernisażowy w piątek, 7 września. Start o godz. 17 sprzed zamku. Komisarzami tegorocznej edycji festiwalu są Anna Nawrot i Mirosław Haponiuk. Hasło przewodnie tegorocznej edycji to WZAJEMNOŚĆ. Instalacje zostaną w przestrzeni miejskiej do 5 października – chyba, że dany artysta zdecyduje inaczej.
![Bogdanka LUK Lublin pożegnała się z halą Globus w wielkim stylu [zdjęcia kibiców]](https://cdn01.dziennikwschodni.pl/media/news/2024/2024-04/ca274eab9c627c1c9e9a5998326626fc_std_crd_292.jpg)
