Roberto Bolano, "Literatura faszystowska w obu Amerykach"

To niezwykły leksykon i trzeba go potraktować całkiem poważnie i zupełnie niepoważnie. Roberto Bolano napisał jedną z niezwykłych książek, zaskakującą, dziwną, która jednocześnie może rozbawić i skłonić do refleksji.

Rzecz o tytule, który pozornie wyjaśnia wiele – "Literatura faszystowska w obu Amerykach”. To słownik biograficzny w którym znajdziemy sylwetki kilkunastu pisarzy wywodzących się z kręgów literatury latynoamerykańskiej. Czytamy go z rosnącym zainteresowaniem, niedowierzaniem wreszcie rozbawieniem. Zastanawiamy się – a może jednak, a może to prawda?

W końcu każdy orientuje się, że są to osoby fikcyjne, wymyślone przez Bolano, ale czy podobnych nie było w literaturze i kulturze tych krajów? Czy nie było tak, że Bolano miał jakieś pierwowzory? Autor jest tak przekonywujący, że skłonni jesteśmy uwierzyć w tych jego bohaterów. I kiedy już, już dajemy mu wiarę, łapiemy się na absurdalności sytuacji i można już tylko się roześmiać, a później z największą uwagą śledzić w tekście kolejne smaczki.

Jego bohaterowie są postaciami niezwykle malowniczymi, niektórzy wyposażeni w gen mordercy, niektórzy faszyzujący, często pełni sprzeczności, albo nieudacznicy, którzy lądują w portowych spelunach. Niespełnieni twórczo – bo miernoty, którym wydaje się, że mają coś do powiedzenia z przerostem ambicji nad talentem.

Proza Bolano jest z tych, które albo są suchą, niemal lakoniczną relacją, albo niesie, płynie piękną, niemal muzyczną frazą. Jednak ktoś, kto zna jego "Dzikich detektywów” może się poczuć nieco rozczarowany – to zupełnie coś innego.

Zapowiedzi wydarzeń z regionu znajdziesz na strefaimprez.pl