Men of War: Wietnam. Dziś premiera. W dżungli

Men of War doczekał się już dwóch dodatków. Karmazynowy Przypływ z rozbudowaną kampanią dla jednego gracza. Oddział Szturmowy koncentrował się zaś na rozgrywkach sieciowych.

Wszystkie przenosiły nas w czasy II wojny światowej (tak jak i poprzednie gry ukraińskiego studia BestWay, czyli Soldiers: Ludzie honoru, Outfront i Faces of War).

Wszystkie były strategiami czasu rzeczywistego, choć lepsze jest określenie: gra taktyczna czasu rzeczywistego.

Tym razem trafimy w sam środek wojny w Wietnamie. Mechanika gry jest jednak podobna.

Dowodzimy niewielkimi siłami: albo oddziałem amerykańskim, albo – to rzadkość – sowieckimi doradcami wojskowymi.

W obu przypadkach każdy nasz żołnierz jest na wagę złota. W serii Men of War nie buduje się żadnych baz i nie da się przeciwnika zalać falą nowiutkich czołgów.Posiłki to rzadkość, a wróg zawsze, ale to zawsze, ma przytłaczająca przewagę w ludziach i sprzęcie. Żeby było jeszcze trudniej, zazwyczaj jest też świetnie okopany, ufortyfikowany, a w najgorszym wypadku ma artylerię ukrytą gdzieś na wzgórzach czy innych krzakach. To wszystko sprawia, że granie na poziomie trudności wyższym niż najłatwiejszy, jest naprawdę sporym wyzwaniem. A włączenie mgły wojny zakrawa na masochizm.



Na szczęście, rozgrywka nie sprowadza się do wydawania naszym jednostkom rozkazów i oglądania, jak po chwili są dziesiątkowane przez wroga. Tu każdy żołnierz ma swój ekwipunek, który trzeba uzupełniać. Podobnie jest z pojazdami, czołgami czy działami. Na dodatek, trzeba pamiętać o odpowiedniej amunicji.

To nie wszystko: w pojazdach może się skończyć paliwo, a bieganie z kanistrem po polu walki nie jest najlepszym pomysłem. Trzeba też pamiętać o rodzaju amunicji. Pociski burzące świetnie nadają się do niszczenia budynków, ale z opancerzonymi celami radzą sobie równie dobrze co szyszki. Z kolei pocisk przeciwpancerny przez budynek przeleci, nie czyniąc mu większych szkód.



A skoro już mowa o niszczeniu: to znak rozpoznawczy ukraińskiej produkcji. Na mapie da się zniszczyć
niemal wszystko: czy to płot gdzieś na polu, czy budynek w centrum miasta. Podobnie rzecz ma się z pojazdami. Czołgi czy transportery nie mają tu żadnych pasków zdrowia. Gra bierze pod uwagę grubość pancerza, kaliber, rodzaj pocisku i wreszcie kąt oraz odległość, z jakiej pada strzał. Mówiąc krótko, twórcy stawiają na realizm.

Jednak tym, co serię odróżnia najbardziej, jest system bezpośredniej kontroli. Kursorami czy WSAD-em i myszą możemy sterować każdym żołnierzem czy pojazdem, co czyni z Men of War niemal grę akcji.

W Men of War: Wietnam czeka na nas główna kampania złożona z 10 misji, gdzie poprowadzimy niewielki oddział amerykańskich
żołnierzy w składzie: sierżant John Merrill, snajper Sonny Armstrong, operator granatnika Carl Dilan i inżynier Bill Kirby.

W części misji będziemy mogli liczyć na wsparcie bądź będziemy działać obok większych oddziałów sojuszniczych sterowanych przez komputer (co całkiem nieźle sprawdziło się w Men of War).

Poszczególne misje będą, oczywiście, nawiązywały do prawdziwych działań wojennych: walki na trasie Ho Chi Minha i w delcie Mekongu czy ofensywy w Tet. Ale będą też misje polegające na przykład na uratowaniu zestrzelonego pilota. Czyli raz działamy na wielką skalę, a raz w małym gronie bawimy się w kotka i myszkę w dżungli.

Druga kampania to historia dwóch żołnierzy z ZSRR, czyli tzw. doradców wojskowych. Ich (naszym) celem jest przedostanie na teren kontrolowany przez wietnamskich komunistów, po tym jak reszta oddziału zginęła w amerykańskiej zasadzce.

Polska wersja lepsza

W polskim wydaniu znajdziemy dodatkowe 3 mapy dla trybu multiplayer i 5 scenariuszy do rozegrania w trybie pojedynczym albo w kooperacji. Pierwszy to historia żołnierzy armii Północnego Wietnamu walczących z Amerykanami o kontrolę nad leżącym na granicy Kambodży sektorem. Drugi koncentruje się na czterech ocalałych pasażerach zestrzelonego amerykańskiego helikoptera, którzy muszą się wydostać z terytorium opanowanego przez Wietkong.

Trzeci to walka otoczonych partyzantów Wietkongu, broniących się w zrujnowanym kościele zamienionym na skład broni. Czwarty odda pod naszą komendę grupę sabotażystów Wietkongu z zadaniem infiltracji terenu patrolowanego przez Zielone Berety.

I wreszcie ostatni scenariusz, w którym dowódca plutonu czołgów armii Północnego Wietnamu próbuje zaatakować kwaterę polową amerykańskiej armii.

A tak o szczegółach gry opowiadają sami twórcy: