Strach padł na szpital

Tym pytaniem rozpoczynam rozmowę z pracownikami szpitalnych szatni i rejestracji. - Coś słyszeliśmy, ale nie wiemy kogo będą zwalniać - odpowiadają.
Przy stoisku z gazetami zatrzymała się kobieta w białym fartuchu. Przeglądając poniedziałkowy Dziennik Wschodni zwróciła uwagę na artykuł "Wyprowdzeni hurtem ze szpitala”, informujący o planowanych redukcjach. - Dowiaduję się o tym z gazety - zagadnięta przeze mnie podjęła rozmowę, w czasie której okazało się, że jest technikiem laboratoryjnym. - W szpitalu przepracowałam kilkanaście lat. Jesienią ubiegłego roku obcięto mi pół etatu. Zarabiam 350 zł. Żyję w strachu. Tylko niech pani nie podaje mojego nazwiska, bo chcę utrzymać chociaż tę połówkę.
Na szpitalnych korytarzach mówi się, że najwięcej wśród zwalnianych będzie z personelu technicznego i pomocniczego. Kolejne kroki skierowałam więc do pracowni rentgenowskiej. Maciej Blachani, kierownik techników rtg ze spokojem przyznał, że zna najnowsze wieści o zwolnieniach. Dodał, że w całym szpitalu jest 23 techników rtg ze średnią pensją 800 zł. - Za dużo nas nie jest - ocenił. - Tworzymy młody zespół. Może unikniemy zwolnień.
Do rozmowy włączyli się inni technicy. - Zwolnienia są nieprzyjemne dla obydwu stron - zauważył jeden. - Dyrektor Sekrecki jest pozytywnie odbierany przez pracowników. Podobnie było z dyrektorem Czarnackim. No, tylko Ciszewski był nieprzyjemnym epizodem i pomyłką.
- Myślę, że Sekrecki oszczędzi jedynych żywicieli rodzin - dodaje trzeci. - Pracują tu kobiety, których mężowie stracili pracę w Daewoo.
Niewesołe miny mieli wczoraj laboranci z Zakładu Diagnostyki Laboratoryjnej. Pracuje ich tutaj 30. Badają próbki krwi, moczu, kału pacjentów ze szpitala oraz przychodni, z którymi szpital ma umowy na diagnostykę. Dziennie każdy z pracowników wykonuje średnio 50 badań. - Przed reformą służby zdrowia robiliśmy więcej - mówią. - Teraz lekarze nie wystawiają lekką ręką skierowań na badania. Wiadomo dlaczego. Ich koszty muszą pokryć z własnego budżetu. A diagnostyka laboratoryjna jest droga.
Czują, że część z nich może stracić posadę. Podkreślają, że kochają tę pracę. W dowód pokazują mi paski z wypłatami. Na rękę - od 500 do 800 zł. - Tak mała zapłata świadczy, że to hobby - komentują z goryczą.

Tym pytaniem rozpoczynam rozmowę z pracownikami szpitalnych szatni i rejestracji. - Coś słyszeliśmy, ale nie wiemy kogo będą zwalniać - odpowiadają.
Przy stoisku z gazetami zatrzymała się kobieta w białym fartuchu. Przeglądając poniedziałkowy Dziennik Wschodni zwróciła uwagę na artykuł "Wyprowdzeni hurtem ze szpitala”, informujący o planowanych redukcjach. - Dowiaduję się o tym z gazety - zagadnięta przeze mnie podjęła rozmowę, w czasie której okazało się, że jest technikiem laboratoryjnym. - W szpitalu przepracowałam kilkanaście lat. Jesienią ubiegłego roku obcięto mi pół etatu. Zarabiam 350 zł. Żyję w strachu. Tylko niech pani nie podaje mojego nazwiska, bo chcę utrzymać chociaż tę połówkę.
Na szpitalnych korytarzach mówi się, że najwięcej wśród zwalnianych będzie z personelu technicznego i pomocniczego. Kolejne kroki skierowałam więc do pracowni rentgenowskiej. Maciej Blachani, kierownik techników rtg ze spokojem przyznał, że zna najnowsze wieści o zwolnieniach. Dodał, że w całym szpitalu jest 23 techników rtg ze średnią pensją 800 zł. - Za dużo nas nie jest - ocenił. - Tworzymy młody zespół. Może unikniemy zwolnień.
Do rozmowy włączyli się inni technicy. - Zwolnienia są nieprzyjemne dla obydwu stron - zauważył jeden. - Dyrektor Sekrecki jest pozytywnie odbierany przez pracowników. Podobnie było z dyrektorem Czarnackim. No, tylko Ciszewski był nieprzyjemnym epizodem i pomyłką.
- Myślę, że Sekrecki oszczędzi jedynych żywicieli rodzin - dodaje trzeci. - Pracują tu kobiety, których mężowie stracili pracę w Daewoo.
Niewesołe miny mieli wczoraj laboranci z Zakładu Diagnostyki Laboratoryjnej. Pracuje ich tutaj 30. Badają próbki krwi, moczu, kału pacjentów ze szpitala oraz przychodni, z którymi szpital ma umowy na diagnostykę. Dziennie każdy z pracowników wykonuje średnio 50 badań. - Przed reformą służby zdrowia robiliśmy więcej - mówią. - Teraz lekarze nie wystawiają lekką ręką skierowań na badania. Wiadomo dlaczego. Ich koszty muszą pokryć z własnego budżetu. A diagnostyka laboratoryjna jest droga.
Czują, że część z nich może stracić posadę. Podkreślają, że kochają tę pracę. W dowód pokazują mi paski z wypłatami. Na rękę - od 500 do 800 zł. - Tak mała zapłata świadczy, że to hobby - komentują z goryczą.

Od dawna podnosi się, że pielęgniarek jest w Polsce za dużo. One same są przeciwnego zdania. Dlatego między innymi z powodu redukcji strajkowały i protestowały w ubiegłym roku. - To nasze pobory - pielęgniarki z Kraśnickiej wysypują żółte odcinki. Na jednym, należącym do kobiety z czteroletnim stażem, do wypłaty jest 545 zł, z sześcioletnim - 639 zł, z dziesięcioletnim - 658 zł, z osiemnastoletnim - 731 zł.
Ostrożnie do zapowiedzianych redukcji podchodzi Mariola Orłowska, przewodnicząca Związku Pielęgniarek i Położnych w szpitalu. - Nie wiem ile wśród zwalnianych będzie pielęgniarek i położnych - mówi. - Jako związek zgodzimy się tylko na niewielkie redukcje wśród osób w wieku przedemerytalnym i na rencie.
Najmniej zagrożeni z całego personelu czują się chyba lekarze. - Jako grupa zawodowa będziemy się bronić - zapewnił hardo jeden z nich. - Ale jasne, że nie możemy zostać sami, bez pomocy innych pracowników.
Wojciech Kosikowski, przewodniczący Związku Zawodowego Lekarzy w szpitalu rozmawia na ten temat niechętnie. - To jest drażliwa sprawa. Nie było jeszcze żadnych konkretnych rozmów. Niezobowiązująco mówiło się tylko o osobach z uprawnieniami emerytalnymi - mówi krótko.
Tendencje restrukturyzacyjne w całym kraju polegają m.in. na likwidacji łóżek ginekologicznych, położniczych, pediatrycznych. Niewykluczone, że to właśnie ten kierunek przemian zmobilizował do działania lekarzy ginekologów-położników. Jesienią ubiegłego roku jako pierwsi w szpitalu wyszli z propozycją - a inni podjęli temat - o przejściu na trzy-czwarte etatu, aby zachować pracę. Dyrekcja podchwyciła pomysł, dorzucając zarazem swoje propozycje w postaci bezpłatnych urlopów i darowizn. Negocjacje na ten temat skończyły się niczym. - Zdania wśród pracowników były podzielone. Jedni chcieli, inni nie - mówi dyrektor Sekrecki.
W ocenie niektórych lekarzy to dyrekcja zmieniła politykę i przystąpiła do zwolnień. - Każdy z oddziałów ma nadzieję, że jego redukcje nie dotkną - mówi dr Dariusz Włodarczyk z ginekologii. - Jak wszyscy, my także obawiamy się. Wiem, że w szpitalach likwiduje się łóżka ginekologiczne. Może nas to nie spotka, bo mamy pełne obłożenie.

Ludzie mówią, że dyr. Sekrecki ma poparcie związków zawodowych i ordynatorów. Jest przecież swoim człowiekiem. Od 1998 roku pracuje w szpitalu przy Kraśnickiej - najpierw jako zastępca ordynatora laryngologii, potem dyr. ds. medycznych. Nie wiadomo według jakiego klucza będzie zwalniał. Wyjaśni się to w ciągu najbliższych 30 dni.
Na razie można jedynie snuć domysły i przypuszczenia. Jednym z tropów mogą być straty, jakie przyniósł każdy z oddziałów. Logiczne, że ten, który wygenerował za miniony rok największe, najbardziej zaciśnie pasa. Który? Tego dyrektor Sekrecki nie chciał ujawnić. Ale Dziennik dowiedział się, że za pierwsze półrocze 2001 r. pediatria miała 1 mln długu, kardiologia przyniosła 738 tys. zł strat, anestezjologia i intensywna terapia - 1,6 mln, oddział chorób wewnętrznych - 461 tys., neurologia - 483 tys. Tylko po cięciach jest pediatria. Pod koniec ubiegłego roku oddział zmniejszono z 5 do 2 kondygnacji, znacznie przy tym redukując personel.
Można też kierować się obłożeniem oddziałów i ciąć te, na których jest ono najmniejsze. - Obłożenie zależy od sezonowości - kluczy dyr. Sekrecki. - Ale generalnie wszędzie jest pełne. Największe na kardiologii oraz internie.
Szukając kryteriów do redukcji można wziąć pod uwagę zatrudnienie na oddziałach i zwalniać tam, gdzie jest najliczniejsze zatrudnienie. - Na przykład najwięcej lekarzy mają oddziały neurologiczny, ginekologiczny oraz internistyczny - powiedział przyciśnięty dyr. Sekrecki.