Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Hodowla konika polskiego na Roztoczu (archiwum/Łukasz Minkiewicz)
Konferencja naukowa, wystawa fotograficzna, pokazy jazdy konnej zaplanowano w Roztoczańskim Parku Narodowym na Lubelszczyźnie z okazji przypadającej w tym roku 30. rocznicy rozpoczęcia tu hodowli zachowawczej konika polskiego.
„Konik polski to polska rasa konia, to nasze, polskie, niekwestionowane osiągnięcie, znane w Europie” - powiedział PAP kierownik Ośrodka Hodowli Zachowawczej Konika Polskiego w Roztoczańskim Parku Narodowym Jan Słomiany.
Główne obchody jubileuszu odbędą się w 24 i 25 maja w Ośrodku Edukacyjnym Roztoczańskiego Parku Narodowego w Zwierzyńcu. Zaplanowano m.in. konferencję naukową prezentującą najnowsze badania konika polskiego dotyczące jego pochodzenia, różnorodnych sposobów wykorzystania i specyficznych cech wytrzymałościowych tych zwierząt. Otwarta zostanie też wystawa fotograficzna dokumentująca 30 lat hodowli konika polskiego na Roztoczu. Będą także pokazy jazdy wierzchem i w zaprzęgu; zaplanowano też zwiedzanie rezerwatu.
Rezerwatowej hodowli konika polskiego w Roztoczańskim Parku Narodowym – prowadzonej od 1982 r. - nadano nazwę „Ostoja”. Koniki przebywają tu na wyznaczonym terenie Parku, gdzie same, bez ingerencji człowieka, zdobywają pokarm i wychowują młode; tylko w okresie zimowym są dokarmiane sianem. Celem tej hodowli jest utrzymanie populacji konika polskiego, dobrze przygotowanej do bytowania w warunkach naturalnych.
Początkowo na potrzeby hodowli wygrodzono 40 ha powierzchni leśnej z niewielkimi połaciami polan i łąk śródleśnych. Pierwsze zwierzęta – cztery klacze i jednego ogiera - wpuszczono do tej przestrzeni w lipcu 1982 r. Trzy lata później powierzchnia została powiększona o 60 ha obejmujących pobliskie stawy „Echo”, a w 2001 r. - o kolejne 80 ha. Obecnie „Ostoja” ma 180 ha, przebywa w niej siedem klaczy, jeden ogier oraz źrebięta. Każdego roku rodzi się tutaj 6-7 źrebiąt, które po przebyciu przynajmniej jednego okresu zimowego, najczęściej po ok. 1,5 roku, są odławiane.
Trafiają następnie do ośrodka na Floriance (na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego), gdzie od 1996 r. prowadzona jest hodowla stajenna konika polskiego, jako uzupełnienie dla hodowli rezerwatowej. Odłączone koniki z „Ostoi” są tu przygotowywane do użytkowania i współpracy z człowiekiem. Każdego roku kilka koników w wieku 2-3 lat jest sprzedawanych.
Konik polski to polska rasa konia w typie kuca, dojrzewającego w wieku 3-5 lat. Koniki cechują się tym, że są długowieczne, odporne na choroby i trudne warunki utrzymania. Są niskiego wzrostu (wysokość w kłębie maksymalnie 140 cm), krępej budowy, mają twardy róg kopytowy, dzięki czemu mogą niepodkute pracować na twardym podłożu. Użytkowane są do rekreacyjnej jazdy konnej i w zaprzęgach, ale także - ze względu na niski wzrost i silną budowę – w hipoterapii (forma rehabilitacji psycho-ruchowej osób niepełnosprawnych).
Koniki polskie są też wykorzystywane do utrzymywania łąk i pastwisk, głównie na terenach niezasiedlonych, gdzie wyjadają trawę, co zapobiega zarastaniu tych terenów roślinami krzewiastymi i drzewami.
Główne obchody jubileuszu odbędą się w 24 i 25 maja w Ośrodku Edukacyjnym Roztoczańskiego Parku Narodowego w Zwierzyńcu. Zaplanowano m.in. konferencję naukową prezentującą najnowsze badania konika polskiego dotyczące jego pochodzenia, różnorodnych sposobów wykorzystania i specyficznych cech wytrzymałościowych tych zwierząt. Otwarta zostanie też wystawa fotograficzna dokumentująca 30 lat hodowli konika polskiego na Roztoczu. Będą także pokazy jazdy wierzchem i w zaprzęgu; zaplanowano też zwiedzanie rezerwatu.
Rezerwatowej hodowli konika polskiego w Roztoczańskim Parku Narodowym – prowadzonej od 1982 r. - nadano nazwę „Ostoja”. Koniki przebywają tu na wyznaczonym terenie Parku, gdzie same, bez ingerencji człowieka, zdobywają pokarm i wychowują młode; tylko w okresie zimowym są dokarmiane sianem. Celem tej hodowli jest utrzymanie populacji konika polskiego, dobrze przygotowanej do bytowania w warunkach naturalnych.
Początkowo na potrzeby hodowli wygrodzono 40 ha powierzchni leśnej z niewielkimi połaciami polan i łąk śródleśnych. Pierwsze zwierzęta – cztery klacze i jednego ogiera - wpuszczono do tej przestrzeni w lipcu 1982 r. Trzy lata później powierzchnia została powiększona o 60 ha obejmujących pobliskie stawy „Echo”, a w 2001 r. - o kolejne 80 ha. Obecnie „Ostoja” ma 180 ha, przebywa w niej siedem klaczy, jeden ogier oraz źrebięta. Każdego roku rodzi się tutaj 6-7 źrebiąt, które po przebyciu przynajmniej jednego okresu zimowego, najczęściej po ok. 1,5 roku, są odławiane.
Trafiają następnie do ośrodka na Floriance (na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego), gdzie od 1996 r. prowadzona jest hodowla stajenna konika polskiego, jako uzupełnienie dla hodowli rezerwatowej. Odłączone koniki z „Ostoi” są tu przygotowywane do użytkowania i współpracy z człowiekiem. Każdego roku kilka koników w wieku 2-3 lat jest sprzedawanych.
Konik polski to polska rasa konia w typie kuca, dojrzewającego w wieku 3-5 lat. Koniki cechują się tym, że są długowieczne, odporne na choroby i trudne warunki utrzymania. Są niskiego wzrostu (wysokość w kłębie maksymalnie 140 cm), krępej budowy, mają twardy róg kopytowy, dzięki czemu mogą niepodkute pracować na twardym podłożu. Użytkowane są do rekreacyjnej jazdy konnej i w zaprzęgach, ale także - ze względu na niski wzrost i silną budowę – w hipoterapii (forma rehabilitacji psycho-ruchowej osób niepełnosprawnych).
Koniki polskie są też wykorzystywane do utrzymywania łąk i pastwisk, głównie na terenach niezasiedlonych, gdzie wyjadają trawę, co zapobiega zarastaniu tych terenów roślinami krzewiastymi i drzewami.
