Partie Europy

Już za dwa lata, jeśli optymistyczny wariant się ziści i Polska stanie się członkiem Unii Europejskiej w 2004 roku, nasi politycy wystartują w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Według ustaleń traktatu z Nicei mamy zagwarantowane 50 miejsc w ławach Parlamentu Europejskiego. Nie oznacza to jednak stworzenia zwartego polskiego "klubu poselskiego”.
Obecnie Parlament Europejski składa się z 626 deputowanych. W jego ramach działa 6 ugrupowań politycznych. Największym ugrupowaniem są Chrześcijańscy Demokraci (European People's Party and European Democrats - EPP-DE), którzy mają 234 posłów (najwięcej pochodzi z Niemiec - 53 i Wielkiej Brytanii - 37). Chadecja jest typowym ugrupowaniem środka sceny politycznej. W jego skład wchodzą deputowani należący w swych krajach do partii konserwatywnych i ludowych. Według ugrupowania przyszła zjednoczona Europa powinna być "Europą wartości” odzwierciedlającą jednak różnorodność kontynentu. Chadecja popiera jednolity rynek oraz zabiega o konkurencyjność europejskiej gospodarki na rynku światowym. Duży nacisk w programie partii położono na wspieranie krajów rozwijających się - według ugrupowania należy zapewnić godne życie nie tylko mieszkańcom Europy, ale także innych części świata, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Chadecy kładą nacisk na dialog społeczny jako sposób rozwiązywania konfliktów.
Socjaliści (Party of European Socialists - PES) - to druga co do wielkości partia w Parlamencie Europejskim. Ze swoimi 175 miejscami, dzięki wewnętrznej dyscyplinie i głosom koalicjantów, często zdobywa większość dla swojej polityki. Ugrupowanie prezentuje program typowy dla nowoczesnych zachodnich partii socjaldemokratycznych, podkreślający znaczenie kwestii socjalnych. Najważniejszym celem socjalistów jest "Socjalna Europa”, a więc - walka z bezrobociem, ochrona miejsc pracy oraz zrównoważony rozwój gospodarczy.
Europejscy liberałowie (European Liberal, Democrat and Reform Party - ELDR) mają 52 deputowanych. ELDR podkreśla znaczenie wolności osobistej i społeczeństwa obywatelskiego jako wartości stanowiących kwintesencję kultury europejskiej. Liberałowie uważają, że instytucje europejskie powinny podlegać większej kontroli ze strony państw członkowskich pod względem finansowym. Proponuje również zmianę systemu podatkowego i socjalnego tak, aby zmniejszone zostały obciążenia firm.
Kolejnym ugrupowaniem w PE jest konfederacja GUE-NGL (Group of European United Left - Nordic Green Left) z 50 deputowanymi. Choć w skład GUE-NGL wchodzą przedstawiciele partii komunistycznych (np. greckiej, włoskiej, francuskiej) i postkomunistycznych (np. niemieckiej PDS), to ugrupowanie to akceptuje reguły demokracji i wolnego rynku. Jej głównym celem jest poprawa sytuacji ludzi najbiedniejszych, współpraca z krajami trzeciego świata oraz ochrona środowiska naturalnego, a wszystko to zabarwione nieco marksistowską retoryką.
Piątym ugrupowaniem pod względem siły w Parlamencie są Zieloni (Greens/European Free Aliance - Greens/EFA) - 45 miejsc.
Na czele ugrupowania stoi legendarny przywódca studenckiej rewolty lat 60. "Czerwony Dany” - Daniel Cohn-Bendit. Ugrupowanie popiera budowanie unii na zasadach decentralizacji, pomocniczości i aktywnego udziału społeczeństwa w rządzeniu. Zieloni kładą nacisk na ochronę środowiska naturalnego, ochronę mniejszości i walkę o prawa kobiet. Ugrupowanie jest przeciwne rozwiązywaniu międzynarodowych problemów politycznych metodami militarnymi.
22 deputowanych udało się wprowadzić do Parlamentu Europejskiego ugrupowaniu, które jest przeciwne dalszej integracji europejskiej. Unia dla Europy Narodów (Union for Europe of the Nations) sprzeciwia się wizji zjednoczonego kontynentu: dalsza integracja zagraża tożsamości narodowej i suwerenności państw, sprzyja za to technokracji i biurokracji. Ostatnim ugrupowaniem jest Ugrupowanie Europy Demokracji i Różnic (Europe of Democracies and Diversities - EDD) z 16 deputowanymi, które podobnie do Unii dla Europy Narodów przeciwstawia się dalszej integracji.