Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
W sobotę 2 sierpnia o godz. 12 na Wirydarzu Centrum Kultury w Lublinie "Eliksir starości", czyli kolejna propozycja Czytelni Dramatu, tym razem dla młodszych widzów.
Autorką tekstu jest Liliana Bardijewska, reżyserem Daniel Adamczyk. Czytają: Justyna Kazek, Radosław Misztal, Anna Stańczyk, Milena Wodzińska, Janek Tuźnik i Magdalena Mazur.
Jak informują organizatorzy Liliana Bardijewska szyje dramaty ze skrawków powycinanych z różnych tekstów kultury. Czasem wywija je na lewą stronę, zawsze dodaje coś od siebie i wszystko łączy równym ściegiem. "Eliksir starości” jest jej kolejnym utworem, w którym porusza temat przemijania. Autorka wykorzystała topos starzejących się rodziców i opiekunów znanych z baśni (w tym wypadku "Królewny Śnieżki” i "Roszpunki”) oraz ich pięknych, młodych i walecznych podopiecznych. Wszystkich wpisała w życiowy schemat, według którego dzieci mimowolnie powielają zachowania rodziców i zajmują ich miejsce, a ci ostatni mogą jedynie cieszyć się spokojną egzystencją na emeryturze. Zarówno błędy i prawa młodości (w tym największe spośród nich - nie słuchać rad starszych i wszystko robić po swojemu), jak i trudny do zaakceptowania fakt nieuchronnie zbliżającej się starości, Bardijewska przedstawiła w sposób nie pozbawiony humoru, przy jednoczesnym zachowaniu powagi sytuacji.
Ostatecznie bohaterowie odnajdują się w nowych rolach: Księżniczka wraz z Księciem zajmują miejsca Królowej i Króla, ci zaś oddają się przyjemności babciowania i dziadkowania nowonarodzonej wnuczce.
I wszyscy żyją długo i szczęśliwie - aż do śmierci.
Jak informują organizatorzy Liliana Bardijewska szyje dramaty ze skrawków powycinanych z różnych tekstów kultury. Czasem wywija je na lewą stronę, zawsze dodaje coś od siebie i wszystko łączy równym ściegiem. "Eliksir starości” jest jej kolejnym utworem, w którym porusza temat przemijania. Autorka wykorzystała topos starzejących się rodziców i opiekunów znanych z baśni (w tym wypadku "Królewny Śnieżki” i "Roszpunki”) oraz ich pięknych, młodych i walecznych podopiecznych. Wszystkich wpisała w życiowy schemat, według którego dzieci mimowolnie powielają zachowania rodziców i zajmują ich miejsce, a ci ostatni mogą jedynie cieszyć się spokojną egzystencją na emeryturze. Zarówno błędy i prawa młodości (w tym największe spośród nich - nie słuchać rad starszych i wszystko robić po swojemu), jak i trudny do zaakceptowania fakt nieuchronnie zbliżającej się starości, Bardijewska przedstawiła w sposób nie pozbawiony humoru, przy jednoczesnym zachowaniu powagi sytuacji.
Ostatecznie bohaterowie odnajdują się w nowych rolach: Księżniczka wraz z Księciem zajmują miejsca Królowej i Króla, ci zaś oddają się przyjemności babciowania i dziadkowania nowonarodzonej wnuczce.
I wszyscy żyją długo i szczęśliwie - aż do śmierci.
