Saints Row: The Third. Recenzja gry, która spełnia dziwne fantazje

Marzyliście kiedyś o tym, by wsiąść do czołgu i zdemolować pół miasta?
W Saints Row: The Third możecie to zrobić.
Marzyliście kiedyś o tym, by ubrać się jak Lady GaGa i wpaść na gangsterską imprezę?
W Saints Row: The Third możecie to zrobić.
Marzyliście o tym, by wyłudzać pieniądze w sfingowanych wypadkach?
W Saints Row: The Third możecie to zrobić.
Albo żeby w reality show walczyć z ludźmi przebranymi za hot dogi?
Albo żeby mieć najgorzej przerobiony samochód w okolicy?
Albo najszybszego melexa na świecie?
Albo kretyńskie tatuaże?
Albo…

Długo można by tak wyliczać. W tej grze można zrobić naprawdę wiele rzeczy. Z drugiej strony: sama gra jest na tyle dobrze zrobiona, że poza tymi wszystkimi dziwactwami oferuje naprawdę solidną rozgrywkę.




ZARYS FABULARNY

Rzecz dzieje się w mieście Steelport. Do tej pory rządził w nim gang tytułowych Świętych. Gang obrósł w piórka, jego członko-wie rozdają głównie autografy, a na kolejne akcje zabierają ekipę telewizyjną. Taki stan rzeczy nie wszystkim podoba. A dokładnie: wszystkim pozostałym organizacjom przestępczym i siłom bezpieczeństwa. Gang Świętych musi walczyć w obronie swojej pozycji.

AKCJA

Pierwsze zaskoczenie: ten scenariusz jest bardzo sprawnie zrealizowany. Choć gra jest typowym sandboxem, w której możemy robić co chcemy i kiedy chcemy, to misje głównego wątku fabularnego są zrobione z pomysłem. Właściwie można by je porównać do skryptowanych akcji z Call of Duty.

Tyle, że nic się tu nie dzieje na poważnie…
Weźmy jedną z pierwszych akcji: uciekamy z samolotu pełnego wrażych bandziorów. Skaczemy na spadochronie. Wraz z nami wypada pół setki niemilców i tyleż samochodów.
Strzelamy, manewrujemy, walczymy wręcz i jeszcze przelatujemy przez cały samolot rozprawiając się resztą wrogów.

W innej misji na pokładzie śmigłowca osłaniamy własny transport niszcząc po drodze ze 30 śmigłowców konkurencyjnego gan-gu. Innym razem demolujemy disco imprezę na dachu wieżowca. Innym razem bronimy pozycji, ale atakują nas jakieś trzy metrowe monstra, albo banda zbirów w gustownych wdziankach meksykańskich zapaśników.
I tak w kółko.

ROBOTA NA BOKU

Jeszcze bardziej zwariowane są misje poboczne, których w Saints Row: The Third nie brakuje. To wspomniane już wyłudzanie ubezpieczeń na czas, kiedy rzucamy się pod koła przejeżdżających samochodów czy demolowanie miasta czołgiem, kiedy w określonym czasie musimy narobić szkód na odpowiednią sumę.

Albo udział w reality show profesora Genki, gdzie na specjalnych planszach walczymy z ludźmi przebranymi za hot dogi czy inne zające. Wydaje się to dziwne?
W tej grze to codzienność. Nawet jeżeli znajdziemy tu sekwencje znane z innych gier, to odpowiednio przerobione i doprawione specyficznym poczuciem humoru twórców z Violition Inc.

Bo za chwilę wpadniemy na gangsterów wyglądających jak postacie z filmu "Tron”, albo tłum zbuntowanych cheerleaderek... Zresztą wystarczy przyjrzeć się bliżej temu, jak może wyglądać nasza postać/

Edytor postaci jest niemal tak rozbudowany jak ten w The Sims. Możemy w nim zrobić niemal wszystko, a efekty wyglądają czasami tak, jakby Salvador Dali był osobnikiem o wyjątkowo słabo rozbudowanym poczuciu estetyki.

Kobieta z brodą pomalowana na fioletowo? Proszę bardzo. Kelnerka Oktoberfest, ale w masce Spidermena? Proszę bardzo. Zapaśnik sumo z makijażem klauna? Nic prostszego. A jeszcze w samym mieście znajdziemy kilkanaście sklepów z ubraniami gdzie można kupić mnóstwo ciuchów i ozdób.

A są jeszcze kliniki chirurgii plastycznej i salony tatuażu. I przy okazji: samochody też można przerabiać na dziesiątki sposobów tworząc własną galerię wiejskiego tuningu.



NA WIRAŻU

Skoro już mowa o autach. Jak w GTA czy Mafii, miasto jest w pełni otwarte (i podobnie jak w tych grach wejść możemy tylko do nielicznych budynków), a my jeździmy gdzie i jak chcemy; a za szczególnie zwariowaną jazdę otrzymujemy punkty "szacunu”. Za nie – i gotówkę – wykupujemy różne ulepszenia. Te są akurat dość standardowe: szybsza regeneracja zdrowia, możliwość trzy-mania dwóch pistoletów, zwiększona kondycja pozwalająca na dłuższy sprint, etc.

Wracając do samochodów: te nie są licencjonowane, za to, jak cała gra, mocno przegięte, co w wielu przypadkach oznacza koszmarnie brzydkie. Jest wszystko: od szybkich superaut, przez limuzyny po trzykołowe mini śmieciarki, ciężarówki, melexy i kil-ka rodzajów motocykli. Sam model jazdy jest czysto zręcznościowy, ale bardzo udany.

To samo zresztą można powiedzieć o sterowaniu helikopterami, czołgami czy latającymi skuterami z których możemy – a cza-sami musimy – korzystać dość często.

TECHNIKALIA

I pod tym względem trudno o większe zastrzeżenia do Saints Row: The Third. Steelport, mimo że duże, prezentuje się całkiem nieźle. Sporo tu szczegółów, wielkich neonów, ciekawych zakamarków, a całość wygląda dobrze.

Świetnie też wygląda większość animacji; czy to naszego bohatera, czy nawet "zwykłych” przechodniów na ulicy, którzy prezen-tują spory wachlarz zachowań: a to ktoś grzebie w śmietniku w biednej dzielnicy, a to chwilę po pierwszych kroplach deszczu ktoś trzymając gazetę nad głowa zaczyna biec do domu, etc.

Gra nie sprawia też większych problemów technicznych (przynajmniej na PC). Do wyboru mamy dwie wersje: pod DirectX 9 i DirectX 10/11. Różnica na korzyść tego ostatniego jest zauważalna, a można tez i grać na słabszym sprzęcie.

I jeszcze zdanie o muzyce: jest niezła, a podczas jazdy mamy sześć stacji radiowych do wyboru. Te nie są może tak dobre jak w GTA, ale swoją rolę spłeniają.

WYROK

Saints Row The Third to zaskakująco udana produkcja. Oferuje mnóstwo zabawy, zadań, misji i opcji. Można tui jeszcze han-dlować, modyfikować własny gang, zająć się skupowaniem nieruchomości, itd.

Jak połączenie The Sims z GTA i skryptowanymi akcjami a la Call of Duty. Owszem, nie wszystko musi się podobać. Oprócz całkiem niezłych żartów z popkultury sporo tu humoru niskich lotów. Niektóre działania mogą się po pewnym czasie znudzić, a kilka pomysłów sprawdza się tak sobie. Ale w tej grze – jak w wesołym miasteczku – każdy znajdzie coś dla siebie.

Nasza Ocena: 5/6