Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Henryka Florek ze zdjęciem ukochanej córki Magdy (Fot. Maciej Kaczanowski)
11-letnia Magda została zamordowana, bo choroba zatrzymała ją w domu. Bo prawdopodobnie znała osobę lub osoby, które odebrały jej życie. Od zabójstwa minęło już 28 lat, czasu na schwytanie mordercy jest coraz mniej.
Artykuł otwarty
Czytaj Dziennik Wschodni bez ograniczeń. Sprawdź naszą ofertę
– Tego się nigdy nie zapomni. Nigdy – mówi ze łzami w oczach Henryka Florek z Kraśnika, matka zamordowanej 18 lutego 1987 roku Magdy. – Mam starszą córkę, ale w każdej wolnej chwili straszne wspomnienia wracają...
Magda była wcześniakiem. Chorowała na astmę. – Dbaliśmy o nią, bardzo ją kochaliśmy – mówi mama dziewczynki. – Była spokojna, grzeczna. Dobrze się uczyła. Chciała zostać lekarką.
Dzień przed tragedią dziewczynka zachorowała. – Zdecydowałam, że nie pójdzie do szkoły – opowiada pani Henryka. – I moje dziecko do tej szkoły nie poszło.
Do szkoły poszła starsza siostra Magdy, Agnieszka. Pani Henryka udała się do pracy. 11-latka została sama.
– Nigdy nikomu obcemu nie otwierała. Musiała znać te osoby. Nie weszły przecież oknem ani przez balkon, weszły przez drzwi – opowiada kobieta.
Biegli, którzy zajmowali się zabójstwem Magdy stwierdzili, że dziewczynkę uderzono trzy razy w głowę. Uraz był tak rozległy, że mogła stracić przytomność. Potem została uduszona. Po zamordowaniu 11-latki sprawca lub sprawcy splądrowali mieszkanie. Zginęło nie tylko 13 tys. zł, ale też dwa złote pierścionki i ubrania – w tym skórzany płaszcz.
– Przepadła też ulubiona czapka Magdy. Kupiłam ją dla niej w Lublinie. Ktoś zabrał również jej sukienkę. Ani razu jej na sobie nie miała – opisuje pani Henryka.
W mieszkaniu podłożono ogień. – W pracy ktoś mi powiedział, że moje mieszkanie się pali. Że dziecko nie żyje... Pobiegłam do domu, ale milicja nie wpuściła mnie do środka. Magdusia leżała u sąsiadów.
Później kobiecie grożono śmiercią. Dostała anonim. – Na kartce było napisane: „Zabiłam ci dziecko. Nie byłam nawet przesłuchiwana. Teraz kolej na ciebie” – cytuje pani Henryka.
Choć w mieszkaniu zabezpieczono ślady, w tym odciski palców, to ich analiza nie dała odpowiedzi na pytanie, kto zabił. Postępowanie było kilka razy umarzane z powodu niewykrycia sprawców i podejmowane na nowo po odwołaniu matki. Ostatnie umorzenie było w 1990 roku.
– Akta sprawy znajdują się w tzw. Archiwum X – informuje Beata Syk-Jankowska, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Lublinie. – Tam zabezpieczone ślady poddawano badaniom. W sensie prokuratorskim bez nowych dowodów nic nie jesteśmy w stanie zrobić.
Teraz walka toczy się z czasem. Do przedawnienia sprawy zostało 15 miesięcy. Potem morderca będzie bezkarny.
– Jeśli w ciągu tego czasu znalazłyby się nowe dowody na sprawcę, istniałaby możliwość postawienia zarzutów i osądzenia tej osoby – zaznacza prokurator Syk-Jankowska.
– Proszę ludzi, którzy mogą mieć jakieś informacje, aby pomogły w tej sprawie. Może ktoś coś słyszał, coś wie. Błagam, pomóżcie – płacze pani Henryka. (ask)
