Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
To one robią setki mikołajowych czapeczek, ubrały dłoń koło Centrum Kultury, robią dzianinowe prezenty dla najmłodszych pacjentów. Teraz panie z „Bombardowania włóczką” dziergały na rzecz Europejskiego Tygodnia Zrównoważonego Transportu
Od poniedziałku po Lublinie jeździ trolejbus (z numerem bocznym 3943) na linii 151 i 158. Kto do niego wsiądzie, zastanie wystrój daleko odbiegający od standardów pojazdów lubelskiej komunikacji. Bo gdzie przy drzwiach witają fiołki a biedronka się uśmiecha nad kasownikiem?
W zeszłym roku panie z grupy „Bombardowanie włóczką” brały udział w Europejskim Tygodniu Zrównoważonego Transportu i zmieniały wygląd trzech miejskich przystanków. – W tym roku zaproponowałyśmy, że zrobimy „coś w środku”. Wybór organizatorów padł na trolejbus. Zasada była taka, że nie możemy ograniczać widoczności kierowcy i ma być bezpiecznie dla pasażerów – mówi Ewa Molik, która koordynuje działanie grupy, która działa w Lublinie od pięciu lat i zrealizowała 73 instalacje, akcje i warsztaty.
Przez kilka miesięcy kobiety z różnych pokoleń i zawodów, jedne pracujące zawodowo, inne już na emeryturze przygotowywały elementy, które by skrót MPK rozwijał w: Miękko Przytulnie Kolorowo.
W niedzielę w zajezdni przy ul. Grygowej przez kilka godzin zamieniały trolejbus w pojazd który powinien krążyć po ulicy Bajkowej i Kolorowej. Albo być w drodze na Woodstock czy inną imprezę w stylu hippie.
Na oparciach siedzeń pojawiły się kolorowe ochraniacze (inspirowane samolotowymi zagłówkami), a na rurkach, które zwykle służą pasażerom do trzymania - kwiaty i dzianina. A nawet szalik!
Za tygodniowy kostium 151/158 odpowiadają panie: Irena, Ela, Mirka, Teresa, Monika, Hanka, Krysia i wspominana już Ewa.
Gdyby ktoś jadąc niecodziennie miękkim trolejbusem nie dostrzegł informacji, jaką o sobie przygotowało „Bombardowanie włóczką” to streszczamy.
- Środki na przygotowanie instalacji – zakup materiałów, włóczek – otrzymujemy od organizatorów lub same kupujemy w ciuchlandach. Włóczki otrzymujemy też jako darowizny. I zawsze przyjmiemy kolejne motki. Nie otrzymujemy honorarium, to nasza pasja. Nasze działania mają na celu ożywienie i ubarwienie przestrzeni publicznej. Nie niszczymy obiektów które ubieramy – wyjaśniają panie włóczkowe.
I odpowiadają na najczęściej powtarzający się komentarz „lepiej biedne dzieci by ubrały!”. – Ależ ubieramy! Udzielamy się w akcjach społecznych i charytatywnych. Przygotowujemy szaliki i czapki dla potrzebujących, robimy instalacje dla pacjentów szpitala dziecięcego i mieszkańców Domu Pomocy Społecznej.
Prace pań z „Bombardowania włóczką” powstałe w ramach Europejskiego Tygodnia Zrównoważonego Transportu można też oglądać na ul. Krótkiej w Lublinie, która przez tydzień jest „miejskim podwórcem”.
(not. agdy)
