Praca dla wytrwałych

Jej sytuacja jest o tyle trudna, że wychowuje małe dziecko. – Byłam na kilku rozmowach. Pracodawcy nie chcą zatrudniać kobiety z dzieckiem. A przecież nie mam wygórowanych żądań, pragnę tylko pracować – mówi wyraźnie rozgoryczona. Satysfakcjonująca pensja? 700–800 złotych na rękę – odpowiada bez chwili wahania.
Podobny problem ma Marta Termena. – To było zazwyczaj pierwsze pytanie na rozmowach kwalifikacyjnych. I na tym się kończyło. Bo dziecko będzie chorować, bo urodzę następne, itd. Pracy nie znalazłam i na razie uczę się w studium. W przyszłym roku zostanę technikiem-ortopedą.
W lubelskim pośredniaku kreci się mnóstwo ludzi. Papierki, urzędowe świstki, zaświadczenia i pieczątki. Wesołych twarzy raczej tu nie widać. Wszyscy wiedzą, że jest ciężko.
– Trzeba sobie jakoś pomóc – mówi Robert, absolwent politologii. Pół roku temu pewna firma szukała przedstawiciela handlowego: służbowy samochód, komórka i niezłe zarobki. I mnóstwo chętnych. – Robotę załatwił mi wujek. Sprawdziłem się, awansowałem i teraz za własne pieniądze otwieram własny interes w tej branży. Wszystko dzięki wujkowi.
Wielu absolwentów wierzy jednak w swoje umiejętności i szczęście. – Cały czas się dokształcam. Kursy językowe, komputery, studium podyplomowe. To zwiększy moje szanse na rynku pracy – twierdzi z przekonaniem Wojtek Kilszko, absolwent prawa.
Inni wolą od razu szukać pracy. Jakiejkolwiek. – Rozwoziłem pizzę, pracowałem na budowie, w biurze i w sklepie. Teraz pracuję w agencji reklamowej, gdzie przydaje się każde doświadczenie – cieszy się Dominik Mruczek.
Marek Maj, prezes Zakładów Tytoniowych w Lublinie SA uważa, że doświadczenie jest ważniejsze, bo wiedzę można zawsze zdobyć. – Ale dla mnie najbardziej liczy się entuzjazm dla pracy.
A tego czasami brak. – Na 10 absolwentów, którzy przychodzą do urzędów pracy, 2 chce się tylko zarejestrować i mieć ubezpieczenie – podkreśla Antoni Piłat, wicedyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Lublinie. – Ogólnie jednak, dzisiejsi absolwenci są od swoich kolegów sprzed kilku lat „mądrzejsi”. Tzn. bogatsi w wiedzę o świecie i o rynku pracy.
Teraz, po wakacjach, do pośredniaków trafia najliczniejsza grupa absolwentów. – To normalne zjawisko – zaznacza dyrektor Piłat.
Jakie oferty czekają na nich w urzędach? Tokarz, frezer, spawacz, czyli przeważają robotnicy wykwalifikowani. Innych ofert jest mało. Trzeba szukać samemu. Jutro, w lubelskim McDonaldzie, na wstępną rozmowę kwalifikacyjną stawi się 200 osób. – To przede wszystkim absolwenci szkół wyższych – wyjaśnia Dominik Szulowski z McDonald,sa. – Poszukujemy 10 pracowników na stanowisko managera-praktykanta.
Do firmy trafiło ponad 300 zgłoszeń od chętnych do pracy osób. Ci, którzy zajęcie dostaną, mogą liczyć na zarobki w wysokości 800–1000 zł na rękę. – Będziemy zwracać uwagę przede wszystkim na dyspozycyjność, mobilność i umiejętność pracy w zespole – dodaje D. Szulowski. – Ważna jest także odporność na stres czy chociażby higiena i kultura osobista. Natomiast znajomość języków obcych czy obsługi komputera ma tu marginalne znaczenie. Wszyscy przyjęci pracownicy przejdą u nas odpowiednie szkolenia.
Zdaniem naszego rozmówcy absolwenci lubelskich uczelni reprezentują wysoki poziom; są dobrze wykształceni. – Jest jednak bardzo dużo nieprofesjonalności w dokumentach, które składają. CV i listy motywacyjne są sztampowe, czasami np. brakuje zdjęć.
Pracy szukają nie tylko absolwenci szkół wyższych. Dorota Grysiak skończyła szkołę zawodową. – Potrafię zrobić buty, mam więc fach w ręku. Co z tego, skoro zajęcia szukam od sześciu lat – mówi z wyrzutem. Zaznacza, że w tym czasie cały czas się dokształcała. – Zrobiłam maturę, dwuletnie studium turystyczne oraz kurs komputerowy. Wszystko na nic.
Do urzędu przy ul. Niecałej w Lublinie przychodzi kilka razy w miesiącu. Przegląda oferty, dzwoni pod wskazane numery. Bezskutecznie.
To dopiero początek wyżu demograficznego, który trafia na rynek pracy. Jego kulminacja przypadnie na lata 2004–2006.