Siedmioro pacjentów niemal straciło wzrok po rutynowym zabiegu. Co się stało w szpitalu?

Zwyrodnienie plamki żółtej

Pani Liliana, pani Stanisława, pan Adam i pani Renata to pacjenci, którzy po zabiegu w różnym stopniu stracili wzrok. Wszyscy byli leczeni na zwyrodnienie plamki żółtej. To choroba, która z reguły dotyka osoby starsze. Sprawia, że chory coraz gorzej widzi. Aby zahamować postęp choroby do wnętrza gałki ocznej, regularnie podawane są zastrzyki.

- Widziałam dobrze. Nie miałam problemów z funkcjonowaniem. Mogłam czytać, byłam samodzielna. Chodziło mi jedynie o zahamowanie postępu choroby i polepszenie zakresu widzenia – opowiada Liliana Szczepek.

27 stycznia, na oddziale okulistycznym Wojewódzkiego Szpitala im. ojca Pio w Przemyślu doszło do zakażenia siedmiu pacjentów, którzy brali udział w terapii.

- Pielęgniarka przyszła zakropić nam oczy już na korytarzu. W ręku miała pełno zmiętych gazików, którymi przemywała nasze oczy. Położyła je na brudnym, stojącym na korytarzu stole, potem na koszu na śmieci. Nie chciałam, żeby mi te gaziki dawała, wyciągnęłam chusteczkę do nosa i wytarłam sama oczy – opowiada Renata Małogowska-Doszyń.

- Na salę operacyjną część osób wchodziła w butach, nie zakładali obuwia ochronnego. Nie było żadnego nadzoru nad pacjentami, starszymi osobami. Czasem trzeba im przypomnieć, że się trzeba rozebrać, przebrać. Chodziło chyba o to, żeby jak najszybciej zrobić zastrzyki, zamknąć oddział i iść do domu – dodaje Szczepek.

Ból, pieczenie, problemy z widzeniem

Po podaniu zastrzyków wszyscy pacjenci wrócili do swoich domów. W nocy i kolejnego dnia, siedem osób zaczęło mieć poważne problemy ze wzrokiem.

- Oko zamieniło się w krwawy strzęp. To ból nie do zniesienia. W ogóle nie widzę, straciłam wzrok – wyznaje pani Szczepek.

- Obudziłam się rano i nie widziałam nic na prawe oko. Bolała mnie głowa, piekły oczy – potwierdza Stanisława Barłóg.

Pacjenci kolejno zgłaszali się do szpitala, w którym dzień wcześniej podane były zastrzyki. Zostali skierowani do kliniki w Lublinie, gdzie lekarze próbowali uratować im oczy. Niestety, praktycznie nie ma szans, by odzyskali wzrok w zakażonym oku.

- Mój mąż jest niepełnosprawny, opiekuję się nim. Teraz nie wolno mi dźwigać. Po prostu nie widzę, to jest okropne. Szpital skazał nas na ułomność i ból – żali się Renata Małogowska-Doszyń.

- Jestem nauczycielem, wychowawcą, pracuję z młodzieżą. Chcę wrócić do pracy, ale nie ma szans, by powierzono mi obowiązki, gdy nie widzę na jedno oko. Na dziś pozostaję bez dochodów – dodaje Liliana Szczepek.

„Wewnętrzne postępowanie nie wykazało błędów proceduralnych”

Producent leku przebadał partię, która była podana pacjentom i nie stwierdził nieprawidłowości. Rzecznik praw pacjenta nie ma wątpliwości, że zakażenia to wina szpitala.

- W toku postępowania ustalono, że doszło do nieprzestrzegania i złamania praw pacjenta. Zabiegi nie zostały zrealizowane w warunkach odpowiadających określonym we właściwych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym – mówi Katarzyna Kozioł z biura Rzecznika Praw Pacjenta.

Jak sprawę komentują przedstawiciele przemyskiego szpitala?

- Według specyfikacji tego produktu, takie zakażenie może powstać także podczas prawidłowo przeprowadzonego zabiegu. Jest to jedno z najliczniej występujących powikłań – tłumaczy Bartosz Grabowy z działu prawnego szpitala im.  św. ojca Pio w Przemyślu.

- Wewnętrzne postępowanie wykazało, że wszystkie procedury były wykonane poprawnie. Nie mamy kontaktu z pacjentami, nie znamy ich losów. Zostali skierowani do kliniki lubelskiej już na drugi dzień po zabiegu i tam są prowadzeni – dodaje Barbara Stawarz, p.o. dyrektora szpitala im. św. ojca Pio w Przemyślu.

Mecenas Jolanta Budzowska, która od lat pomaga, poszkodowanym z tytułu błędów medycznych, zdecydowała się reprezentować pacjentów z Przemyśla.

- Mamy pewność, że to zakażenie miało charakter egzogenny, czyli zostało przeniesione między pacjentami na rękach personelu. Nie mogło być inaczej, bo u kilku pacjentów stwierdzono tę samą bakterię, co na sprzęcie w gabinecie, w którym przeprowadzano zabiegi. Ta bakteria nie mogła się dostać inną drogą do oka pacjentów – mówi Budzowska i dodaje: Uczciwe wobec pacjentów byłoby porozumienie szpitala i ubezpieczyciela, aby pacjenci nie musieli latami procesować się ze szpitalem o  odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Po ustaleniach rzecznika praw pacjenta, szpital nadal nie skontaktował się z poszkodowanymi pacjentami. Nie odpowiedział także na nasze pytanie - czy zamierzają wypłacić stosowne zadośćuczynienie pacjentom. Sprawą zajmuje się prokuratura, która prowadzi śledztwo pod kątem narażenia zdrowia i życia pacjentów.