Leki na osteoporozę – jak chronić się przed tą chorobą?

Leki na osteoporozę – skąd taka ich popularność?

Popyt na preparaty walczące z tym schorzeniem raczej nikogo nie dziwi. Osteoporoza to nic nowego – już w danych sprzed kilku tysięcy lat można znaleźć pierwsze opisy tej choroby. Pierwsze wzmianki w polskiej literaturze medycznej pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym. Wówczas osteoporozę nazywano „gąbczeniem kości”. Oficjalną definicją tej jednostki chorobowej jest dziś „choroba układu kostnego, w której następuje typowe zmniejszenie masy kostnej z zaburzeniami jej mikrostruktury”. Dużym problemem związanym z osteoporozą jest to, że zazwyczaj rozwija się ona bezobjawowo, w związku z czym jej początki bardzo łatwo przegapić. Pierwszym objawem mogą być dopiero złamania kości – przy bardzo błahej przyczynie…

Osteoporoza - bagatelizowana choroba cywilizacyjna

Osteoporoza jest już nazywana chorobą cywilizacyjną, tak jak nowotwór czy cukrzyca. Dlatego WHO zdecydowało, że lata od 2001 do 2010 roku zostaną ogłoszone Dekadą Kości i Stawów oraz poświęcone na szerzenie wiedzy o rozpoznawaniu, leczeniu i profilaktyce osteoporozy. Społeczeństwo wymaga bowiem wciąż edukacji w tym temacie. Niestety, ludzie wciąż bagatelizują tę chorobę – prawdopodobnie dlatego, że nie prowadzi do śmierci, w przeciwieństwie do nowotworu czy choroby układu krążenia, w związku z tym, nie uważają jej za schorzenie „poważne”. Osteoporoza faktycznie nie prowadzi do śmierci – zmniejsza jednak znacząco komfort życia. Ponieważ atakuje osoby starsze, jej znaczenie w społeczeństwie będzie się zwiększać – to bowiem, starzeje się, a przez to osteoporoza jest diagnozowana coraz częściej. Amerykańska organizacja National Osteoporosis Fundation wylicza, że aż połowa kobiet i 20 proc. mężczyzn po ukończeniu 50. roku życia dozna złamania w wyniku osteoporozy! Szczególnie często osteoporozę diagnozuje się w Europie – eksperci wyliczają, że to aż 40 proc. wszystkich stwierdzonych przypadków

Kobiety w wieku postmenopauzalnym – dlaczego są zagrożone?

Skąd właściwie bierze się osteoporoza? Przyczyn jest wiele. Jednym z nich są z pewnością czynniki genetyczne – jeśli nasi rodzice lub dziadkowie chorowali na osteoporozę, my również musimy się mieć na baczności. Częściej chorują osoby rasy białej oraz żółtej. Czynnikiem ryzyka jest również palenie tytoniu, nadmierne spożycie kawy i niedobory dietowe oraz ogólnie niska waga ciała. Do osteoporozy przyczynia się konkretnie niewystarczająca ilość białka, wapnia oraz witaminy D. Osteoporozie sprzyja też długie unieruchomienie (na przykład w wyniku choroby lub przebytego wypadku), a także niedobór estrogenów i płeć żeńska. Te dwa ostatnie czynniki sprawiają, że ryzyko osteoporozy w dużym stopniu dotyczy kobiet po menopauzie. Po okresie przekwitania u kobiet zanika dobroczynne działanie estrogenów (żeńskich hormonów płciowych). Po ostatniej miesiączce jajniki wyłączają bowiem „produkcję” hormonalną, a to z kolei prowadzi do zmniejszenia się masy kostnej i zwiększenia się ryzyka osteoporozy. Niestety, kobiety po menopauzie często dokładają do tego cegiełkę w postaci niewłaściwej diety – według naukowców badających Polki w tym wieku, jedynie połowa żywi się odpowiednio, natomiast druga połowa cierpi na nadwagę lub niedowagę. To niestety wpływa na zwiększenie się ryzyka wystąpienia schorzenia. Te, które cierpią na osteoporozę, więcej palą i spożywają więcej kawy i alkoholu oraz mają niższe stężenie magnezu oraz wapnia we krwi – pierwiastków, które w prosty sposób można uzupełnić stosując leki na osteoporozę, a są one niezwykle potrzebne do zachowania prawidłowej masy kości. Takiemu badaniu z pewnością powinny poddać się osoby, których dziadkowie, rodzice i starsze rodzeństwo cierpiało na osteoporozę – dzięki prawidłowej profilaktyce w postaci diety i suplementowania konkretnych pierwiastków, możemy znacząco obniżyć ryzyko wystąpienia choroby i niedogodności związanej ze złamaniami kości.

Skąd wiemy, że potrzebujemy leków na osteoporozę?

Osteoporoza najczęściej rozwija się bezobjawowo, a pierwszym symptomem jest dopiero złamanie kości. Jednak uważny pacjent może zauważyć już wcześniej pewne przesłanki do wykonania badania pod kątem tego schorzenia. Najczęściej taką przesłanką jest… lekki ubytek wzrostu, czasem również zaokrąglenie się pleców czy szybki spadek wagi. Co ciekawe, u kobiet po menopauzie osteoporoza ma znacznie bardziej agresywny przebieg niż u osób w wieku podeszłym. Czasem tracą aż 4-5 proc. masy kostnej w ciągu roku i często dochodzi u nich do złamań – najczęściej uszkodzeniu ulega przedramię lub nadgarstek, co wyjątkowo utrudnia codzienne funkcjonowanie. Jak zdiagnozować osteoporozę, skoro jej przebieg jest na początku bezobjawowy? Dokonuje tego lekarz specjalista po badaniu polegającym na analizie masy kostnej ciała – zazwyczaj źródłem jest kręgosłup lub biodro. Innym wykorzystywanym w diagnostyce osteoporozy badaniem jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa. Istnieją również badania przeznaczone dla osób obarczonych ryzykiem genetycznym – ich wynik oblicza prawdopodobieństwo zachorowania na osteoporozę w ciągu najbliższej dekady.

Calperos – czy leki na osteoporozę pomagają? Jak radzić sobie na co dzień z osteoporozą lub jej ryzykiem?

Pierwsze w kolejce powinno być wyeliminowanie tych czynników, które prowadzą do choroby, a na które możemy mieć wpływ. To oczywiście ograniczenie palenia tytoniu, picia alkoholu i kawy oraz odpowiednia dieta. Bardzo pomocne mogą być również leki na osteoporozę dostępne bez recepty w aptece – tak zwane leki OTC. Takim lekiem jest na przykład Calperos, o czym dokładnie możesz przeczytać tutaj. Calperos 1000 pomaga uzupełnić braki wapnia w organizmie, dzięki czemu nie narażamy się na zwiększone ryzyko wystąpienia schorzenia. Oprócz preparatów takich jak Calperos, warto też suplementować witaminę D, która również zadba o prawidłową masę naszej tkanki kostnej. Dawka powinna być dobrana przez lekarza, w zależności od naszego indywidualnego zapotrzebowania. Dieta codzienna w przypadku kobiet po menopauzie powinna zawierać dużo białka i opierać się w dużej mierze na nabiale. Jeśli zadbamy o połączenie diety, witaminy D i preparatu dostarczającego do organizmu wapń (także w postaci leków bez recepty takich jak Calperos 1000), ryzyko osteoporozy z pewnością znacząco się zmniejszy, a aktywność fizyczna nie będzie wiązała się ze strachem o złamania kości. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem

Źródła:

• Tkaczuk-Włach, J., Sobstyl, M., & Jakiel, G. (2010). Osteoporoza–obraz kliniczny, czynniki ryzyka i diagnostyka. Menopause Review/Przegląd Menopauzalny, 9(2), 113-117.

• Pluskiewicz, W., & Rogala, E. (1995). Osteoporoza (pp. 9-11). Katowice: Śląska Akademia Medyczna.

• Janiszewska, M., Kulik, T., Dziedzic, M., Żołnierczuk-Kieliszek, D., & Barańska, A. (2015). Osteoporoza jako problem społeczny–patogeneza, objawy i czynniki ryzyka osteoporozy pomenopauzalnej. Probl Hig Epidemiol, 96(1), 106-114.

• Głuszko, P. (2011). Osteoporoza–spojrzenie w przeszłość. Reumatologia, 49(5), 372-377.

• Buczkowski, K., Chlabicz, S., Horst-Sikorska, W., Jaroszyński, A., Siebert, J., Tałałaj, M., ... & Kardas, P. (2012). Osteoporoza. Postępowanie profilaktyczne, diagnostyczne i lecznicze. Wytyczne dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. In Forum Medycyny Rodzinnej (Vol. 6, No. 4, pp. 153-160).

• Goluch-Koniuszy, Z., Radziszewska, M., & Dega, S. (2009). Ocena sposobu żywienia kobiet w okresie menopauzalnym–zdrowych iz leczoną osteoporozą. Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Agricultura, Alimentaria, Piscaria et Zootechnica, 9.

• Kozielec, T., Kotkowiak, L., & Stanosz, S. (1996). Poziom biopierwiastków u kobiet z osteoporozą typu i-pomenopauzalną. Biuletyn Magnezologiczny, 7, 17-20.

• WHO Study Group 1994 Assessment of Fracture Risk and Its Application to Screening for Postmenopausal Osteoporosis. WHO, Geneva, Switzerland.