36 tysięcy seniorów z rentą wdowią

 Renta wdowia pozwala łączyć wypłatę dwóch świadczeń: własnego (np. emerytury lub renty) i renty rodzinnej po zmarłym mężu lub żonie. Wybrane świadczenie przysługuje w całości, a drugie w 15 procentach.

Proces przyznawania i wypłat renty wdowiej jest zautomatyzowany w maksymalnym zakresie, czyli wszędzie, gdzie pozwalają na to przepisy i dostępność danych w systemach oraz pod warunkiem, że wniosek klienta jest kompletny. – W wielu przypadkach trzeba było jednak sięgać do danych i dokumentów osób, które zmarły wiele lat temu. Sprawna obsługa tego programu to więc przede wszystkim zasługa wysiłku i zaangażowania pracowników ZUS – podkreśla Zbigniew Derdziuk, prezes ZUS.

Z dotychczas rozpatrzonych spraw wynika, że 9 na 10 wnioskodawców dostaje prawo do renty wdowiej. – Zadbaliśmy o to, by klienci już przed złożeniem wniosku wiedzieli, czy mogą otrzymać rentę wdowią. Przy starcie projektu uruchomiliśmy ankietę, która bada uprawnienia, i kalkulator, w którym można policzyć wysokość połączonych świadczeń – przypomina wiceprezes ZUS ds. IT Sławomir Wasielewski.

Do ZUS wpłynęło prawie 56 tysięcy wniosków o renty wdowie od mieszkańców województwa lubelskiego. Do końca lipca Zakład uruchomił wypłaty podwyższonych świadczeń dla prawie 36 tysięcy seniorów.

Suma dodatkowych wypłat wyniosła w ciągu miesiąca 12 mln złotych. To kwota, która odpowiada 15 procentom drugiego świadczenia. – Dzięki nowemu rozwiązaniu wypłaty z ZUS dla wdów i wdowców wzrosły średnio o około 350 złotych miesięcznie – dodaje prezes ZUS.

Po rentę wdowią zgłaszały się do ZUS głównie kobiety. Tylko co ósmy z wnioskodawców to wdowiec. Najliczniejszą grupę stanowiły osoby w wieku 81-90 lat (około 30 proc. wnioskodawców).  Około trzy na cztery osoby spośród zainteresowanych rentą wdowią mają od 71 do 90 lat. Najstarsza wnioskodawczyni skończyła 106 lat.

Wdowy częściej wybierały wypłatę całości renty rodzinnej po zmarłym mężu i część własnego świadczenia. Wdowcy odwrotnie: częściej decydowali się na całość własnego świadczenia i część renty rodzinnej po zmarłej żonie. Wynika to z tego, że zazwyczaj emerytury i renty mężczyzn są wyższe z racji dłuższej pracy i wyższych zarobków.

Do większości seniorów renta wdowia trafiła już w ubiegłym miesiącu. ZUS uruchamia wypłatę, gdy tylko rozpatrzy wniosek. Jeśli zgłoszenie wpłynęło do końca lipca, to wypłata będzie przysługiwać z wyrównaniem od lipca. Osoba, która złoży wniosek w sierpniu lub później, otrzyma wypłatę od miesiąca złożenia wniosku. Docelowo renta wdowia będzie trafiała do klientów ZUS w stałych terminach płatności ich dotychczasowych świadczeń, czyli do 1, 6, 10, 15, 20 lub 25 dnia miesiąca.

Część uprawnionych dostanie rentę wdowią z dwóch instytucji, np. jedno świadczenie wypłaci ZUS, a drugie KRUS. W taki przypadku decyzję o przyznaniu renty wdowiej wyśle instytucja, która będzie wypłacała świadczenie w 15 procentach. Druga poinformuje, że nadal będzie płacić dotychczasowe świadczenie w wysokości 100 proc. ZUS wypłaci rentę wdowią po zakończeniu postępowania z drugą instytucją. Takie renty wdowie Zakład będzie przekazywał docelowo do 6 dnia każdego miesiąca.

Z łączenia wypłaty dwóch świadczeń korzystają wdowy, które mają co najmniej 60 lat i wdowcy w wieku co najmniej 65 lat. Dodatkowo w dniu śmierci męża kobieta musiała mieć ukończone 55 lat, a mężczyzna w dniu śmierci żony – co najmniej 60 lat. Do dnia śmierci małżonka wnioskodawca musiał pozostawać z nim we wspólności małżeńskiej.

Połączona wypłata świadczeń może wynosić maksymalnie trzykrotność minimalnej emerytury (obecnie 5636,73 zł brutto). Prawo do renty wdowiej wygasa, gdy wdowa/wdowiec zawrze nowe małżeństwo.

Większość spraw kończy się przyznaniem świadczenia. Najwięcej odmów wynika z tego, że senior pobiera już świadczenie wyższe niż ustawowy limit świadczeń połączonych w ramach renty wdowiej. Przyczyną co trzeciej negatywnej decyzji było to, że wdowa lub wdowiec mieli przyznane tylko jedno świadczenie, a żeby łączyć wypłaty, trzeba mieć prawo do dwóch. Co czwarta osoba otrzymała decyzję odmowną, bo owdowiała wcześniej niż pięć lat przed wiekiem emerytalnym.