Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Setki osób pożegnały w poniedziałek prof. Zbigniewa Hołdę - wybitnego prawnika i świetnego znawcę praw człowieka.
Prof. Hołda spoczął na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie. Mszę żałobną odprawiał dominikanin ojciec Tomasz Dostatni, homilię głosił jezuita ojciec Wacław Oszajca.
Prof. Hołda zmarł w środę wieczorem po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 59 lat.
W stanie wojennym Zbigniew Hołda doradzał "Solidarności”, był internowany. Po 1989 roku walczył o prawa człowieka w nowej Polsce. Był profesorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, kierownikiem Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkiem Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności.
Był też wiceprezesem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, członkiem prawniczych gremiów, które opracowywały bardziej przyjazne prawo. Został laureatem nagrody ProBono, przyznawanej przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych osobom, które bezinteresownie świadczą pomoc potrzebującym.
Profesor zawsze miał czas, żeby wyjaśnić skomplikowany przepis. Nie bał się przy tym otwarcie powiedzieć, co myśli o decyzjach ważnych instytucji i urzędów. Zawsze był po stronie ludzi.
(MB, DJ)
Prof. Hołda zmarł w środę wieczorem po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 59 lat.
W stanie wojennym Zbigniew Hołda doradzał "Solidarności”, był internowany. Po 1989 roku walczył o prawa człowieka w nowej Polsce. Był profesorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, kierownikiem Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkiem Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności.
Był też wiceprezesem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, członkiem prawniczych gremiów, które opracowywały bardziej przyjazne prawo. Został laureatem nagrody ProBono, przyznawanej przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych osobom, które bezinteresownie świadczą pomoc potrzebującym.
Profesor zawsze miał czas, żeby wyjaśnić skomplikowany przepis. Nie bał się przy tym otwarcie powiedzieć, co myśli o decyzjach ważnych instytucji i urzędów. Zawsze był po stronie ludzi.
(MB, DJ)
