Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Zwłoki córeczki włożyła do reklamówki i wyrzuciła do kontenera na śmieci. I za to mieszkanka Zamościa pójdzie na trzy lata do więzienia. Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację.
– Sąd uznał, że apelacja była bezpodstawna, dlatego wyrok sądu pierwszej instancji został utrzymany w mocy – powiedział nam sędzia Cezary Wójcik, rzecznik prasowy Sądu Apelacyjnego w Lublinie.
Jej córeczka skończyłaby za dwa miesiące dwa latka. Sąd uznał, że oskarżona, działając pod wpływem porodu, chcąc pozbawić dziecka życia, co najmniej dwa razy uderzyła jego główką o twarde podłoże, co skutkowało zgonem.
Przypomnijmy, że makabrycznego odkrycia dokonali w kwietniu 2008 roku pracownicy składowiska odpadów w podzamojskim Dębowcu. Owinięte w prześcieradło zwłoki noworodka ukryte były w reklamówce razem z prawidłowo odciętą pępowina, łożyskiem oraz zakrwawionymi spodniami dresowymi. Lekarz stwierdził, że ciąża była donoszona.
Ustalono, że zwłoki noworodka trafiły na składowisko z odpadami. Policjanci dotarli do blisko 300 kobiet, które miały wyznaczony termin porodu na kwiecień lub początek maja. Ale poszukiwana nie figurowała w żadnej dokumentacji medycznej prowadzonej przez szpitale, przychodnie i prywatne gabinety lekarskie.
Do zatrzymania 23-letniej Mai W. doszło tydzień później. Prokuratura wszczęła śledztwo w kierunku zabójstwa, a sąd postanowił zamościankę tymczasowo aresztować.
Podczas śledztwa oskarżona nie przyznała się do winy. Podnosiła, że dziecko urodziło się martwe, zaś po porodzie wypadło jej z rąk. Ale co innego wykazała sekcja zwłok: dziewczynka urodziła się żywa, a przyczyną zgonu było uderzenie główką o twarde podłoże; stwierdzono też liczne uszkodzenia czaszkowo-mózgowe, m.in. złamanie kości podstawy czaszki.
Po trwającym prawie pół roku śledztwie prokuratura doszła do wniosku, że do zabójstwa noworodka doszło pod wpływem stresu związanego z porodem i zmieniła zarzut zabójstwa na dzieciobójstwo, za co grozi do 5 lat więzienia.
Sąd Okręgowy w Zamościu skazał ją na 3 lat bezwzględnego pozbawienia wolności, zaliczył oskarżonej prawie półroczny pobyt za kratkami i zwolnił ją z kosztów procesu. Ten wyrok jest już prawomocny.
Jej córeczka skończyłaby za dwa miesiące dwa latka. Sąd uznał, że oskarżona, działając pod wpływem porodu, chcąc pozbawić dziecka życia, co najmniej dwa razy uderzyła jego główką o twarde podłoże, co skutkowało zgonem.
Przypomnijmy, że makabrycznego odkrycia dokonali w kwietniu 2008 roku pracownicy składowiska odpadów w podzamojskim Dębowcu. Owinięte w prześcieradło zwłoki noworodka ukryte były w reklamówce razem z prawidłowo odciętą pępowina, łożyskiem oraz zakrwawionymi spodniami dresowymi. Lekarz stwierdził, że ciąża była donoszona.
Ustalono, że zwłoki noworodka trafiły na składowisko z odpadami. Policjanci dotarli do blisko 300 kobiet, które miały wyznaczony termin porodu na kwiecień lub początek maja. Ale poszukiwana nie figurowała w żadnej dokumentacji medycznej prowadzonej przez szpitale, przychodnie i prywatne gabinety lekarskie.
Do zatrzymania 23-letniej Mai W. doszło tydzień później. Prokuratura wszczęła śledztwo w kierunku zabójstwa, a sąd postanowił zamościankę tymczasowo aresztować.
Podczas śledztwa oskarżona nie przyznała się do winy. Podnosiła, że dziecko urodziło się martwe, zaś po porodzie wypadło jej z rąk. Ale co innego wykazała sekcja zwłok: dziewczynka urodziła się żywa, a przyczyną zgonu było uderzenie główką o twarde podłoże; stwierdzono też liczne uszkodzenia czaszkowo-mózgowe, m.in. złamanie kości podstawy czaszki.
Po trwającym prawie pół roku śledztwie prokuratura doszła do wniosku, że do zabójstwa noworodka doszło pod wpływem stresu związanego z porodem i zmieniła zarzut zabójstwa na dzieciobójstwo, za co grozi do 5 lat więzienia.
Sąd Okręgowy w Zamościu skazał ją na 3 lat bezwzględnego pozbawienia wolności, zaliczył oskarżonej prawie półroczny pobyt za kratkami i zwolnił ją z kosztów procesu. Ten wyrok jest już prawomocny.
