Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Polscy żołnierze nie tylko wyjeżdżają na niebezpieczne patrole, ale wspierają też mieszkańców Afganistanu. Dzielą się z nimi żywnością i lekami, zapewniają pomoc medyczną.
Wspólne polsko-afgańskie patrole są codziennością każdego żołnierza 3 kompanii zmotoryzowanej Zgrupowania Bojowego Bravo, stacjonującej w bazie Giro.
– Współpracujemy i staramy się wspierać policjantów ANP (Afghan National Police). W każdy niemal naszym patrolu uczestniczy kilku z nich – mówi kpt. Jacek Wróblewski, dowódca kompanii.
Żołnierze kpt. Wróblewskiego każdego dnia realizują planowe patrole oraz wyjazdy grupy szybkiego reagowania QRF (Quick Reaction Force). Ponadto uczestniczą w różnego rodzaju spotkaniach czy akcjach, wspierających lokalne władze oraz miejscową ludność.
W ostatnim czasie na wniosek władz lokalnych dystryktu Giro oraz starszyzny plemiennej z okolicznych wiosek zorganizowano spotkanie, tzw. szurę. Wzięło w niej udział 16 starszych, którzy reprezentowali osiem pobliskich wiosek.
Podczas spotkania mówiono o najważniejszych problemach, z jakimi borykają się miejscowi. Wiele uwagi poświęcono potrzebie zapewniania opału i ciepłej odzieży, ubrań i koców niezbędnej do przetrwania zimy przez najbardziej potrzebujących.
Przedstawiciele starszyzny prosili również o dostarczenie pomocy humanitarnej, środków higieny osobistej i leków.
Natomiast kpt. Wróblewski prosił zebranych o wspieranie wysiłków władz lokalnych i afgańskich sił bezpieczeństwa ANP oraz sił ISAF w zapewnieniu spokoju i bezpieczeństwa w dystrykcie.
Gdy trwało spotkanie szura polscy żołnierze wraz z ratownikiem medycznym zorganizowali punkt udzielania pomocy medycznej. Zgłosiło się kilkudziesięciu Afgańczyków.
– Głównie pomagaliśmy chorym, którzy mieli stare, zadawnione urazy. Przychodzili też chorzy z różnymi chorobami skóry czy przeziębieniami, ale również przyprowadzano wiele dzieci, przyniesiono nawet noworodki – relacjonuje st. kpr. Joanna Noga, ratownik medyczny.
– Mieszkańcy wioski, do których jeździmy są bardzo biedni, często proszą nas o pomoc, o leki i żywność. Zwłaszcza wzruszające są te chwile, kiedy dzieci wyciągają rączki w naszym kierunku prosząc o jakieś drobne rzeczy, prezenty – mówi ppor. Waldemar Gawron, dowódca 2 plutonu zmotoryzowanego.
Po powrocie do bazy jest czas na odpoczynek i regenerację sił, ale również na obsługę sprzętu. To wtedy żołnierze czyszczą broń osobistą, sprawdzają sprzęt łączności, spożywają posiłek, czy po prostu mają czas na sen.
– Współpracujemy i staramy się wspierać policjantów ANP (Afghan National Police). W każdy niemal naszym patrolu uczestniczy kilku z nich – mówi kpt. Jacek Wróblewski, dowódca kompanii.
Żołnierze kpt. Wróblewskiego każdego dnia realizują planowe patrole oraz wyjazdy grupy szybkiego reagowania QRF (Quick Reaction Force). Ponadto uczestniczą w różnego rodzaju spotkaniach czy akcjach, wspierających lokalne władze oraz miejscową ludność.
W ostatnim czasie na wniosek władz lokalnych dystryktu Giro oraz starszyzny plemiennej z okolicznych wiosek zorganizowano spotkanie, tzw. szurę. Wzięło w niej udział 16 starszych, którzy reprezentowali osiem pobliskich wiosek.
Podczas spotkania mówiono o najważniejszych problemach, z jakimi borykają się miejscowi. Wiele uwagi poświęcono potrzebie zapewniania opału i ciepłej odzieży, ubrań i koców niezbędnej do przetrwania zimy przez najbardziej potrzebujących.
Przedstawiciele starszyzny prosili również o dostarczenie pomocy humanitarnej, środków higieny osobistej i leków.
Natomiast kpt. Wróblewski prosił zebranych o wspieranie wysiłków władz lokalnych i afgańskich sił bezpieczeństwa ANP oraz sił ISAF w zapewnieniu spokoju i bezpieczeństwa w dystrykcie.
Gdy trwało spotkanie szura polscy żołnierze wraz z ratownikiem medycznym zorganizowali punkt udzielania pomocy medycznej. Zgłosiło się kilkudziesięciu Afgańczyków.
– Głównie pomagaliśmy chorym, którzy mieli stare, zadawnione urazy. Przychodzili też chorzy z różnymi chorobami skóry czy przeziębieniami, ale również przyprowadzano wiele dzieci, przyniesiono nawet noworodki – relacjonuje st. kpr. Joanna Noga, ratownik medyczny.
– Mieszkańcy wioski, do których jeździmy są bardzo biedni, często proszą nas o pomoc, o leki i żywność. Zwłaszcza wzruszające są te chwile, kiedy dzieci wyciągają rączki w naszym kierunku prosząc o jakieś drobne rzeczy, prezenty – mówi ppor. Waldemar Gawron, dowódca 2 plutonu zmotoryzowanego.
Po powrocie do bazy jest czas na odpoczynek i regenerację sił, ale również na obsługę sprzętu. To wtedy żołnierze czyszczą broń osobistą, sprawdzają sprzęt łączności, spożywają posiłek, czy po prostu mają czas na sen.
