Lekcja japońskiej kaligrafii u pani Sensui Oikawa

W Lublinie w Galerii Ośrodka Praktyk "Gardzienice” przy ul. Grodzkiej kilkadziesiąt osób brało udział w warsztatach kaligrafii. Brudząc palce tuszem i starając się fachowo trzymać pędzelki, próbowali napisać znak "marzenie”. Potrzeba 13 elementów by to zrobić. Fachowych rad udzielała Sensui Oikawa, Japonka, która ma w Tokio swoją szkołę kaligrafii.

Dwa zaskoczenia

Pierwsza konfrontacja z kaligrafią, to zaskoczenie, że wszyscy stoją, a nie siedzą dookoła stołu. Drugie, to lekcja ułożenia ręki i pędzelka.

– Pędzelek pionowo w dół, sztywny nadgarstek, ruchome ramię i łokieć – tłumaczy Sensu Oikawa, a na polski przekłada dr Joanna Pawłat. Lublinianka, adiunkt na Politechnice Lubelskiej, która 12 lat wykładała na uniwersytetach w Tokio.

– Sensu Oikawa ma w Tokio szkołę kaligrafii i prowadzi zajęcia w tamtejszych domach kultury. W jednym z takich domów ją spotkałam, gdy szukałam jakiegoś artystycznego zajęcia. I znajomych, bo całe dnie siedziałam w pracy, a weekendy miałam puste. Jak to przybysz w obcym mieście – wspomina Joanna Pawłat. – To była moja pierwsza tokijska przyjaciółka, była moim przewodnikiem po Tokio i bardzo mi pomagała poznać kulturę. Chodziłam na zajęcia do jej szkoły. Ale już dawno nie zajmowałam się kaligrafią, poświęciłam się malowaniu na szkle – śmieje się organizatorka lubelskich warsztatów i wystawy prac Sensui Oikawa.

Japońska artystka jest w rodzinie czwartym pokoleniem zajmującym się kaligrafią, to trudna sztuka, wymagająca nie tylko zdolności manualnych.

– Japończyk średnio zna 3 tysiące znaków. Przeczyta gazetę, porozumie się z innymi. Mistrzyni kaligrafii zna ich 10 tysięcy. Cały czas się uczy. I spełnia swoje marzenie, bo zawsze chciała podróżować po świecie i uczyć kaligrafii. Dlatego na warsztaty wybiera znak "marzenie”.

Uczestnicy warsztatów próbowali w 13 etapach napisać "marzenie”, które patrząc od góry składa się ze znaku "trawa”, "oko” i "wieczór”. Przygryzali wargi, ściskali japońskie pędzelki, które albo ciekły czarnymi stróżkami japońskiego tuszu, albo podstępnie wysychały.

Trzeci alfabet

– Studiuję japonistykę w Warszawie. Jestem na trzecim roku, na zajęciach notujemy po prostu długopisami, tak jak znaki w gazetach czy książkach, a nauka kaligrafii to sztuka. Tu można włożyć w znaki duszę. Uczę się tego jak inni uczestnicy warsztatów, choć jest mi łatwiej, bo nie potrzebuję tłumacza – mówi Beata Grzybowska z Lublina i pochyla nad kartką.
W galerii Gardzienice do końca miesiąca można oglądać wystawę prac Sensui Oikawa, która pokazuje na niej różne style kaligrafii. Wraca w nich do korzeni kanji – jednego z trzech alfabetów, w których pojęcia przedstawiane są za pomocą jednego znaku.