Augustyn, Bernadetta i Bernard z Clairvaux

- Najkrócej: to przyjaciele Boga, którzy mogą zostać także naszymi przyjaciółmi - mówi ks. prof. Augustyn Eckmann.
Skąd wziął się kult świętych?
- Rozpoczął się od obchodzenia świąt męczenników. W pierwszych wiekach widziano w nich osoby najbliższe Chrystusowi, które poprzez śmierć utożsamiały się z nim najpełniej.

Po męczennikach przyszła kolej na innych świętych. W VII wieku pojawiła się uroczystość Wszystkich Świętych, potem litania do świętych, popularna do dziś. A ilu jest świętych w ogóle? - Nieskończona ilość. Tłumy - śmieje się ks. prof. Eckmann.
A my z tej nieskończoności wybieramy niezwykłą trójkę. I trzy drogi do świętości.
Augustyn zasłynął z żarliwości. Jego "Wyznania” czyta się jednym tchem. "Późno Cię umiłowałem, Piękności tak dawna a tak nowa, późno Cię umiłowałem. W głębi duszy byłaś, a ja się błąkałem po bezdrożach i tam Ciebie szukałem, biegnąc bezładnie ku rzeczom pięknym, które stworzyłaś. Ze mną byłaś, a ja nie byłem z Tobą. One mnie więziły z dala od Ciebie - rzeczy, które by nie istniały, gdyby w Tobie nie były. Zawołałaś, rzuciłaś wezwanie, rozdarłaś głuchotę moją. Zabłysnęłaś, zajaśniałaś jak błyskawica, rozświetliłaś ślepotę moją. Rozlałaś woń, odetchnąłem nią - i oto dyszę pragnieniem ku Tobie. Skosztowałem - i oto głodny jestem, i łaknę. Dotknęłaś mnie - i zapłonąłem tęsknotą za pokojem Twoim”.
Urodził się 13 XI 354 roku w Tagaście (dziś w Algierze). Był synem rzymskiego Patrycjusza, obywatela rzymskiego i chrześcijanki, św. Moniki. Odebrał staranne wykształcenie. Kochał uczty, piękne kobiety, muzykę.
- Nie znamy imienia dziewczyny, która była miłością jego życia. Wiemy, że był z nią piętnaście lat. Urodziła mu syna Adeodata - wyjaśnia ks. Augustyn Eckmann.
To właśnie słynne "Wyznania” są świadectwem płomiennej miłości i burzliwej młodości przyszłego świętego.

Kiedy w Mediolanie Augustyn został profesorem retoryki, zaczął słuchać kazań św. Ambrożego. W 386 roku zaczytał się w Listach św. Pawła. Wtedy miał doznać nawrócenia. Ponoć usłyszał w krzakach śpiew dziecka Tolle (tolle znaczy "bierz i czytaj”, albo, jak utrzymują inni "śpiew ptaka”).
Nawrócił się, przyjął chrzest razem z synem. Sprzedał majątek, założył w Tagaście klasztor. Wkrótce został biskupem Hippony, zaczął z gorliwością wypuszczać w świat dzieła filozoficzne i teologiczne. Najznakomitsze z nich to traktat "O państwie Bożym” i wzruszające, wielokrotnie wydawane i tłumaczone "Wyznania”.
Zmarł w Hipponie, oblężonej przez Wandalów 28 sierpnia 430 roku.

Zasłynęła z osiemnastu wizji, podczas których stawała przed nią piękna kobieta mówiąc; "Jam jest Niepokalane Poczęcie”.
Bernadetta urodziła się 7 stycznia 1844 roku w Lourdes, w rodzinie pirenejskiego młynarza, którego interes chylił się ku upadkowi. Żyła w ubóstwie i szybko wzięła ją na wychowanie krewna Maria Aravent. Bernadetta próbowała się uczyć, lecz szło jej źle i wróciła do rodzinnego domu w 1858 roku, aby przygotować się do Pierwszej Komunii.
To właśnie wtedy, nad rzeką Gave, w pobliżu groty zwanej Massabielle obdarowana została objawieniami Matki Bożej, która wzywała świat do modlitwy i pokuty. Osiemnaście wizji, których dziewczynka doznała pomiędzy 11 lutego a 16 lipca wywołało poruszenie, potem tłumy pielgrzymek do miejsca objawienia.
Dlaczego Matka Boża objawiła się skromnej dziewczynce?
- Myślę, że to znak i wskazówka, że w życiu człowiek potrzebuje dużo pokory. Nacisk na pokorę - tłumaczy ks. arcybiskup Bolesław Pylak z Lublina.
Raz tajemnicza pani prosiła o kaplicę w grocie. Innym razem wskazała miejsce na ziemi i kazała się dziewczynce napić wody. Wody tam nie było, dziewczynka zaczęła kopać, natychmiast trysnęło źródełko, które dziś jest celem pielgrzymek z całego świata.
Dziewczynka cały czas cierpiała na astmę. Zmarła na gruźlicę i prawdopodobnie nowotwór kości 16 kwietnia 1878 roku. Tuż po ślubach wieczystych. Kiedy umierała, modliła się, odmawiając Ave.

Zakochał się w "Pieśni nad pieśniami”. Komentował ją w kazaniach, często pisał o miłości, z upodobaniem używał w swoich sentencjach metafor kobiecych piersi. Potrafił pisać tak: "Są dwie piersi oblubienicy: wspólna radość i współcierpienie. Dwojaki rodzaj mleka: zachęta i pocieszenie. Trzy olejki: skrucha, pobożność, łagodność. Skrucha z racji wspominania grzechów, pobożność z racji wspominania dobrodziejstw, łagodność z racji rozważania nieszczęść”.
Bernard urodził się w 1090 roku w Fontaine-les Dijon. Od małego był słabego i wątłego zdrowia. Był też łasy na przynęty ziemskiego świata. W 1112 roku wstąpił do zakonu cystersów, przyprowadzając z sobą trzydziestu młodych ludzi i czterech braci. W zakonie był rozdarty pomiędzy surowością cielesną i słodyczą bożą. Założył nowy klasztor Cystersów w Clairvaux. Podróżował i tym podróżom towarzyszyły cudowne uzdrowienia. Był doradcą biskupów, w tym biskupa Krakowa. Zmarł 20 sierpnia 1153, roku zostawiając niezwykły testament. "Ponieważ w ludzie Bożym jedni są cieleśni, a inni duchowi, to jednak ani tamci nie są wolni od tęsknoty do rzeczy wiecznych, ani ci ze wszech miar od tęsknoty do rzeczy doczesnych. Stąd też w błogosławieństwach Jakuba i Ezawa wymienia się i rosę niebieską, i urodzajność ziemi, lecz nie w tym samym porządku w obu przypadkach. Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi - mówi Izaak do Jakuba. Do Ezawa zaś rzecze: W żyzności ziemi i w rosie niebieskiej będzie twe błogosławieństwo”.