Zrób dwa z jednego

Przy dzieleniu przestrzeni warto pamiętać o kilku zasadach. Rozdzielając pokój, należy zrobić to tak, by do obu jego części docierało światło dzienne, trzeba też zaplanować rozmieszczenie instalacji elektrycznej oraz grzewczej.
Urządzając pokój starszego dziecka, na kącik do nauki należy przeznaczyć co najmniej 1,1 m x 1,2 m - tyle miejsca potrzeba na ustawienie standardowego biurka i krzesła. Wydzielając miejsca do spania, trzeba zostawić minimum 70-centymetrowe korytarze do swobodnego przechodzenia i sprzątania. Należy tak dobrać materiał konstrukcyjny ścianki, by możliwe było mocowanie na niej elementów zgodnych z przeznaczeniem pomieszczenia - np. szafek z książkami.
Jeżeli ścianka działowa ma stanąć w mieszkaniu, z którego nie można się wyprowadzić na czas remontu, najlepiej wybudować ją z lekkich płyt gipsowo-kartonowych. Taka ścianka składa się z metalowego szkieletu, obudowanego z obu stron płytami g-k, wypełnionego najczęściej izolacją z wełny mineralnej. Montaż przebiega szybko, nie ma specjalnego bałaganu ani wilgoci spowodowanej schnięciem murowanej ściany.

Przystępując do stawiania ściany z płyt g-k, najpierw należy zaznaczyć na podłodze i ścianach (pamiętając o dokładnym wyznaczeniu pionu) linie montażu szkieletu ścianki. Budujemy go z metalowych, ocynkowanych kształtowników, które przycinamy nożycami do blachy.
Do sufitu, podłogi i ścian przykręcamy szyny, tworzące obwód ścianki. Jeżeli będą montowane w niej drzwi, futrynę ustawiamy i blokujemy w żądanym miejscu, a następnie montujemy szkielet z dwóch pionowych słupków, utrzymujący drzwi (drzwi łączymy ze słupkami za pomocą blachowkrętów, całość wzmacniamy poziomą belką stabilizującą nad futryną). Docinamy pozostałe pionowe słupki do wysokości równej odległości między szyną podłogową a sufitową. Rozstawiamy je pionowo co połowę szerokości płyty (dla standardowych płyt g-k o szerokości 120 cm - co 60 cm).
Łączenie słupków pionowych z szynami wykonujemy za pomocą specjalnych elementów łączących. Mając tak przygotowany szkielet, docinamy płyty g-k do żądanych wymiarów. Należy pamiętać o pozostawieniu szczelin dylatacyjnych - po 10 mm nad podłogą i pod sufitem.
Płyty przykręcamy do słupków co 25-30 cm, w odległości 1 cm od krawędzi. Jeżeli wysokość pomieszczenia jest większa od długości płyt, pomiędzy słupkami montujemy poprzeczne listwy. Przed zamontowaniem płyt z drugiej strony możemy ułożyć warstwę izolacji termicznej i akustycznej (wspomnianą już wełnę mineralną) oraz instalację elektryczną.
Zgodnie z technologią wykonywania ścianek z płyt g-k, miejsca ich styku ze stropem należy zazbroić taśmą z włókna szklanego - taką, jaką stosuje się w miejscach łączeń płyt. Ściankę należy pozostawić do wyschnięcia, następnie starannie oszlifować i odkurzyć.
Przed ewentualnym tapetowaniem jej powierzchnię należy zabezpieczyć środkiem gruntującym.

Ze względu na oszczędność przestrzeni warto wykonać ją - zamiast z bloczków z betonu komórkowego - z cegieł lub pustaków ceramicznych.
Ich grubość to 6,5 lub 12 cm. Są najbardziej przydatne w wypadku generalnych remontów. Murujemy je na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej. Można ją układać w warstwie o grubości od 6 do 40 mm. W przypadku, gdy ścianka ma być szczególnie obciążona, np. szafką czy półką z książkami, konieczne jest jej uzbrojenie, np. prętami stalowymi, ułożonymi w spoinach poziomych.
Jako warstwy wykończeniowej można użyć tynku cementowego, gipsowego lub płyt gipsowo-kartonowych. Coraz większą popularność przy wykańczaniu ścian murowanych zyskuje tzw. suchy tynk, czyli płyta g-k, stosowana zamiast tynku tradycyjnego lub gipsowego. Przykleja się ją do ściany przy użyciu kleju gipsowego.